کاوشگر وویجر1بعد از گذشت پنج ماه دوباره با ایستگاه های زمینی ناسا ارتباط برقرار کرد.
ناسا در سال 1977 کاوشگر وویجر1 را به فضا فرستاد. این فضاپیما دورترین دست ساخته بشر در کیهان به حساب می آید. این کاوشگر در فضای بین ستاره ای 23.5 میلیارد کیلومتری از سطح زمین قرار دارد و قصد دارد همچنان به سفر خود ادامه دهد.
ماه مارس، تیم مهندسی وایجر در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا تأیید کرد که مشکل مربوط به یکی از سه کامپیوتر داخلی فضاپیما به نام زیرسامانه داده‌های پرواز (FDS) مربوط می‌شود. سامانه FDS مسئول بسته‌بندی داده‌های علمی و مهندسی قبل از ارسال به زمین است. فضاپیمای وویجر ۱ ناسا برای اولین بار از ماه نوامبر 2023، پس از خرابی یک تراشه در یکی از کامپیوترهای داخلی‌اش که باعث توقف انتقال داده‌ها شده بود توانست اطلاعات جدید به زمین مخابره کند.
بازگشت وویجر1به مدار یک خبر مهم برای ناسا و جوامع علمی محسوب می شود. اطلاعات ارزشمندی که این فضاپیما در مورد فضای بین ستاره‌ای جمع‌آوری می‌کند می تواند به دانشمندان در درک بهتر کیهان کمک زیادی کند. فضاپیمای ناسا همچنان به ماموریت خود ادامه می دهد تا زمانی که عمر باتری های آن به پایان برسد. طبق پیش بینی های ناسا عمر باتری کاوشگر وویجر1در سال 2025 به پایان خواهد رسید.
راه‌حل مشکل حافظه
تیم متوجه شد که تراشه ای که وظیفه ذخیره بخشی از حافظه FDS از جمله بخش نرم‌افزاری رایانه را بر عهده دارد، از کار افتاده است. از دست رفتن این کد باعث شد داده‌های علمی و مهندسی غیرقابل استفاده شوند. از آنجایی که امکان تعمیر تراشه وجود نداشت، تیم تصمیم گرفت کد آسیب‌دیده را در بخش دیگری از حافظه FDS قرار دهد. اما حافظه کافی برای نگهداری کل بخش کد وجود نداشت.
اجرای راه‌حل
مهندسان برای حل این مشکل، کد آسیب‌دیده را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کردند تا بتوانند هر قسمت کد را در مکان های مختلف از حافظه‌ی FDS ذخیره کنند. برای عملی شدن این نقشه، آنها باید بخش‌های کد را دوباره تست می کردند تا ار عملکرد آن مطمئن شوند. علاوه براین، آدرس اشاره گرها به محل قرارگیری قبلی کد هم باید در بخش‌های دیگر حافظه FDS نیز بروزرسانی می شد.
اولین مرحله، جدا کردن کد مسئول بسته‌بندی اطلاعات مهندسی فضاپیما بود. در تاریخ ۱۸ آوریل، آنها این کد را به مکان جدیدش در حافظه FDS انتقال دادند. ارسال سیگنال رادیویی به وویجر ۱ که در فاصله‌ی بیش از ۱۵ میلیارد مایل (۲۴ میلیارد کیلومتر) از زمین قرار دارد، حدود ۲۲ ساعت و نیم طول می‌کشد و پاسخ آن نیز ۲۲ ساعت و نیم زمان می‌برد.
زمانی که مرکز کنترل در ۲۰ آوریل پاسخ فضاپیما را دریافت کردند، متوجه موفقیت آمیز بودن تغییرات جدید شدند. آنها برای اولین بار در پنج ماه گذشته، توانستند وضعیت و سلامت فضاپیما را بررسی کنند.
طی هفته‌های آینده، تیم بخش‌های آسیب‌دیده‌ی دیگر نرم‌افزار FDS را به مکان‌های جدید منتقل و تنظیم خواهد کرد. این بخش‌ها شامل قسمت‌هایی هستند که ارسال مجدد اطلاعات علمی را آغاز می‌کنند.