محققان چینی شارژری ساختند که می تواند در بدن انسان کاشته شود و انرژی مورد نیاز ایمپلنت ها را تامین کند.
براساس گزارش های فن تک؛ محققان دانشگاه لانژو چین موفق شدند شارژر بی سیمی بسازند که با قرار گیری در بدن انسان انرژی موردنیاز ایمپلنت ها را تامین کند. این شارژر مقادیر خیلی کمی روی و منیزیم دارد تا بتواند به‌راحتی در بدن تجزیه شود. بنابراین، پس از اتمام کار دستگاه نیازی به حذف یا تعویض آن وجود نخواهد داشت. مهم ترین کاربرد این دستگاه، تامین انرژی مورد نیاز ایمپلنت های حیاتی بدن مانند سنسور ضربان ساز قلب است.
نتایج این مطالعه به تازگی در مجله ساینس منتشر شد. یکی از فواید مهم این شارژ ها قابلیت زیست تخریب پذیر بودن آنهاست. به بیان ساده تر، این دستگاه ها می توانند در بدن انسان تجریه شوند و برای خارج شدن نیازی به جراحی ندارند. پیشرفت تکنولوژی به مهندسان پزشکی امکان می دهد که تجهیزات بیوالکترونیکی مانند ضربان‌ساز قلب را بتوانند در بدن انسان کشت دهند. یکی از معایب ایمپلنت های فعلی این است که برای تامین انرژی مورد نیاز آنها اغلب از باتری های کوچک استفاده می شود که بعد از تخلیه انرژی باید تعویض شوند. اما شارژرهای بی سیم جدیدی که محققان ساخته اند به عنوان یک منبع انرژی یدکی عمل می کند.
شارژر بی‌سیم تجزیه پذیر در پوست
چنین دستگاه هایی در سال های اخیر هم ساخته شد اما، ظرفیت انرژی الکتریکی آنها کوچک است و بنابراین، دستگاه عمر کوتاهی دارد. به همین علت نمی توانند انرژی مورد نیاز تجهیزات پزشکی را تامین کنند. بهترنین راه حل برای این مشکل، قراردادن دستگاه در زیر پوست است. اما این کار به همین سادگی نیست. این کار می تواند خطر التهاب در اطراف محل کاشت را افزایش دهد. اما دستگاه چینی به علت انعطاف پذیری بالایی که دارد به راحتی با بافت اندام های بدن سازگار می شود.
از این دستگاه حتی می توان در تجویز دارو به بیماران استفاده کرد. تیم مطالعاتی در فاز بالینی این دستگاه را در موش های مبتلا به تب مخمر کاشتند. سپس به وسیله آن داروی ضدالتهاب برای کنترل تب به موش ها تزریق شد. با تزریق دارد، دمای بدن موش های دارای ایمپلنت به پایین‌تر از دمای موش‌های بدون ایمپلنت رسید.
دستگاه جدید از یک سیم‌پیچ منیزیم، یک شارژر و ابرخازن‌های هیبریدی یون زینک تشکیل می شود که به‌عنوان ماژول‌های ذخیره انرژی عمل می‌کنند. یک سیم‌پیچ منیزیم دیگر در بالای پوست محل ایمپلنت قرار می‌گیرد تا به عنوان سیم‌پیچ انتقال‌دهنده عمل کند و به شارژ بی‌سیم تراشه ایمپلنت کمک کند. این ابرخازن‌ها نیرو را برخلاف باتری ها، به صورت انرژی الکتریکی نگه داری می کنند. وقتی انرژی ایمپلنت کاهش پیدا کند، ابرخازن‌ها می‌توانند مقدار زیادی انرژی به آن برسانند.
از آنجایی که مقدار کل روی و منیزیم موجود در این دستگاه خیلی کمتر از مصرف استاندارد روزانه است، بنابراین جای هیچ نگرانی از بابت تجزیه این دستگاه در بدن نیست.