تحقیقات جدید نشان می دهد که مصرف داروهای ضد بارداری می تواند خطر احتمال به خودکشی را در افراد افزایش می دهند.
محققان به تازگی در یک مطالعه جدید نشان دادند که پروژسترون مصنوعی موجود در داروهای ضد بارداری خوراکی احتمال خودکشی در زنان مبتلا به افسردگی را کاهش می دهد. نتایج این مطالعه بیشتر از هر زمان دیگر، اهمیت غربالگری متخصصان مراقبت های بهداشتی را قبل از تجویز این داروها تنها روش موثر در حال حاضر می داند. به علاوه، نقش هورمون پروژسترون را در سیستم اپیوئیدی مغز که می تواند منجر به افزایش خطر خودکشی شود را بیشتر آشکار می کند.
یکی از انواع داروهای ضد بارداری، داروهای خوراکی نظیر قرص است. این داروها حاوی یک نوع پروژسترون مصنوعی است که می تواند خطر رفتارهای خودکشی را در زنان مبتلا به افسردیگی افزایش دهد. دانشمندان مرکز علوم و اعصاب هلند به تازگی شواهدی پیدا کردند که می تواند علت این اتفاق را توضیح دهد. پزشکان سراسر جهان می توانند با تحقیقات و معاینه دقیق تر بیماران خود هم از لحاظ افسردگی و هم از نظر افکار خودکشی، روش های مناسب تری را برای پیشگیری از بارداری آنها یا دوران یائسگی تجویز کنند.
سالانه حدود 700000 نفر در سراسر جهان بر اثر خودکشی جان خود را از دست می دهند. با این حال، هنوز هم به عنوان یک تابو و یک مشکل سلامتی نگاه می کنند که هیچ روش درمانی برای آن وجود ندارد. دکتر لین ژانگ زیر نظر پرفسور دکتر دیک سواب تحقیقات خود را با هدف کشف مکانیسم های خودکشی آغاز کرد. او تصمیم گرفت برای پایان نامه مقطع دکتری خود به رابطه بین افکار خودکشی و هورمون پروژسترون بپردازد.
هورمون پروژسترون نقش مهمی در دستگاه تناسلی زنان ایفا می کند و علاوه بر آن، می تواند تحت شرایطی به عنوان هورمون استرس عمل کند. همیشه به عملکرد دومی توجه زیادی نمی شود. دکتر سواب در این مورد می گوید:«همه عواملی که با استرس ارتباط دارند می توانند احتمال خطر خودکشی را افزایش دهند. هدف ما از انجام تحقیقات این بود که اطلاعات بیشتری در مورد نحوه تاثیر هورمون پروژسترون در مغز به دست بیاوریم.
پروژسترون در سیستم تناسلی زنان نقش دارد اما می تواند به عنوان یک هورمون استرس نیز عمل کند. مورد دوم اغلب نادیده گرفته می شود. سواب توضیح می دهد: «همه مواد مرتبط با استرس ممکن است در خطر خودکشی نقش داشته باشند». به دلیل ارتباط آن با استرس، افسردگی و خودکشی، ما می خواستیم در مورد چگونگی تأثیر پروژسترون بر مغز اطلاعات بیشتری کسب کنیم.»
دکتر Zhang سرپرست و همکارش توانستند در این مطالعه گیرنده پروژسترون بدست آمده از بانک مغز هلند را از نظر سن، جنس، تشخیص‌ها و علل مرگ مورد بررسی قرار دهند. نتایج تجزیه وتحلیل آنها نشان داد که قسمت تحتانی هیپوتالاموس، که به عنوان هسته اینفندیبولار شناخته می شود بیشترین حساسیت را به هورمون پروژسترون دارد. بنابراین، آنها تمرکز خود را روی این نقطه معطوف کردند.
ژانگ در بین بیمارانی که جان خود را براثر خودکشی از دست داده بودند، مقادیر زیادی سلول کشف کرد که ماده ای شبیه به مواد مخدر تولید می کردند. این سلول ها، گیرنده پروژسترون را بیان می کردند. دکتر سواب در ادامه گفت:"همه ما می دانیم که مصرف مواد مخدر یا مواد افیونی می تواند خطر خودکشی در افراد را افزایش دهد. به همین علت، مغز به موادی شبیه به مواد افیونی حساسیت زیادی دارد. شاید به این علت که، خود مغز هم قادر است این مواد را تولید کند."
ژانگ در مراحل تحقیق نشانه های از تقسیم سلولی در هسته زیرین افراد پیر پیدا کرد. البته هنوز بین دانشمندان علوم اعصاب اختلاف زیادی بر سر تولید نورون‌های تازه متولد شده در مغز انسان بالغ به‌ویژه افراد مسن، وجود دارد.
معمولا داروهای حاوی پروژسترون اغلب به عنوان داروهای پیشگیری از بارداری یا برای درمان علائم یائسگی تجویز می شوند. تحقیقات بالینی نشان ژانگ و همکارش نشان داد خطر خودکشی با مصرف داروهای حاوی پروژسترون طبیعی بسیار ناچیز است، اما در مورد نوع مصنوعی آن بسیار قوی‌تر عمل می کند. متخصصان زنان با غربالگری بیماران از نظر افسردگی و خطر خودکشی قبل از تجویز دارو، می توانند به این اگاهی دست پیدا کنند. اما پزشکان عمومی از این روش استفاده نمی کنند. دکتر ژانگ و همکارش امیدوارند تحقیق آنها به این دسته از پزشکان کمک کند علائم افسردگی یا خطر خودکشی را در افراد سریع تر شناسایی کنند و از یک روش درمانی جایگزین به جای داروهای هورمونی استفاده کنند.