محققان اسپانیایی موفق شدند از طریق باکتری های اصلاح ژنتیکی شده، آکنه یا همان جوش های صورت را درمان کنند.
جوش‌های قرمز و ریشه‌دار چاله‌هایی هستند که می توانند اعتماد به نفس افراد را از چهره ظاهری خود به شدت کاهش دهد. این جوش ها در اثر فعالیت باکتری های روی پوست به وجود می آید. محققان از همین موضوع برای درمان آکنه استفاده کردند. محققان دانشگاه بارسلونا از طریق اصلاح ژنتیکی این باکتری ها موفق به درمان آن شدند.
باکتری کوتی‌باکتریوم یکی از رایج ترین باکتری های روی پوست ماست. تیم مطالعاتی دانشگاه Pompeu Fabra توانست ژن این باکتری را در محیط آزمایشگاهی کشت و اصلاح ژنتیکی کند. باکتری های اصلاح شده توانستند تولید و ترشح سبوم یا همان غدد چربی پوست را کاهش دهند. سبوم به پوست کمک می‌کند تا رطوبت خود را حفظ کند و از خشکی آن جلوگیری کند. ترشح بیش از حد سبوم منجر به بروز مشکلاتی مثل آکنه می شود. با این حال، این باکتری نقش مهمی در سلامتی پوست دارد و لیپیدهایی تولید می‌کند که به حفظ سد دفاعی پوست کمک می‌کنند. این باکتری معمولا در ریشه فولیکول‌های مو وجود دارد. این نقطه ترشح سبوم، محل تعامل بین باکتری و سبوم است.
Nastassia Knödlseder استاد ژنتیک دانشگاه Pompeu Fabra و همکارانش فکر می کردند که می‌توانند با اصلاح ژنتیک C. acnes یک درمان موضعی برای درمان آکنه پیدا کنند. روش فعلی که برای درمان آکنه های شدید تجویز می شود، به علت این که باکتری های خوب را هم از بین می برد چندان مفید نیست! علاوه بر این، داروهایی مانند ایزوترتینوئین عوارض جانبی زیادی با خود به همراه دارند.
محققان با مطالعه روی نحوه کار داروی ایزوترتینوئین موفق به کشف یک ژن جدید شدند. این ژن پروتئینی به نام NGAL (لیپوکالین مرتبط با ژلاتیناز نوتروفیل) را کد می‌کند. پروتئین NGAL به بافت‌های تولید کننده روغن اطلاع می‌دهد که زمان مرگ آنها فرا رسیده است. اگر محققان بتوانند باکتری C. acnes را برای تولید پروتئین NGAL تحریک کنند، شاید بتوانند از این طریق آکنه را بدون عوارض جانبی ایزوترتینوئین درمان کنند.
اما باکتری C. acnes یک مشکل جدی دارد. این باکتری در برابر دستورالعمل‌های جدید DNA محققان به ژنوم خود مقاومت می‌کرد. این تکنیک مهم در علم میکروبیولوژی به " تبدیل" مشهور است. تبدیل، اولین گام در اصلاح ژنتیکی باکتری‌ها برای تولید پروتئین‌هاست. تیم Knödlseder و همکارانش با آزمایش بافرهای مختلف جهت بهبود انتقال DNA به سلول‌های C. acnes، سویه‌ای را ایجاد کردند که قادر به تولید پروتئین NGAL بود. هنگامی که این سویه اصلاح‌شده از C. acnes NGAL را در کشت‌های آزمایشگاهی سلول‌های سبوسیت استفاده کردند، ترشح سبوم بعد از 48 ساعت کاهش پیدا کرد. در فاز حیوانی محققان این باکتری های اصلاح شده را به موش ها تزریق کردند. 2 تا 4 روز پس از تزریق، پوست حیوانات شروع به تولید NGAL کرد بدون اینکه کوچکترین التهابی ایجاد شود.
محقق Knödlseder در مورد نتایج این مطالعه گفت:"ما یک باکتری را به گونه‌ای دستکاری کردیم که در پوست زندگی می‌کند و می‌تواند چیزی را تولید کند که برای سلامت پوست لازم است. این باکتری توانست آکنه را از بین ببرد. با این حال، ساختار پوست موش با پوست انسان تفاوت دارد. حتی اگر برای آزمایشات اولیه درمان‌های موضعی اغلب به عنوان مدل مورد استفاده قرار گیرد. پوست آنها شل‌تر و چهار برابر نازک‌تر از پوست انسان است و تعداد فولیکول‌های موی آن هم بیشتر از ماست. به همین علت ما در فاز بعدی باید تاثیر این سویه را روی پوست انسان مورد تحقیق بیشتر قرار دهیم.» نتایج این تحقیق به تازگی در مجله Nature Biotechnology منتشر شده است.