محققان آنتی بیوتیک جدیدی به نام Zosurabalpin کشف کردند که می تواند مقاومت دارویی میکروبها را از بین ببرد.
همه ما حداقل یک بار اصلاح "مقاومت دارویی" میکروبها را از زبان پزشکان معالج شنیده ایم. مقاومت دارویی در مجموع به توانایی میکروارگانیسم‌ها برای مقاومت در برابر اثرات داروهای آنتی بیوتیک گفته می شود. مقاومت این میکروبها می‌تواند منجر به شکست روش های درمانی و شیوع عفونت‌های مقاوم به دارو در یک جامعه شود. اتفاقی که در همه گیری کووید-19 شاهد آن بودیم. اما، آیا می توان برای حل این مشکل راه حلی پیدا کرد؟!!
محققان به تازگی یک نوع آنتی بیوتیک جدید شناسایی کردند که می تواند باکتری های مقاوم به داروهای فعلی را از بین ببرد. Zosurabalpin آنتی بیوتیکی است که توانست باکتری Acinetobacter baumannii (خرچنگ) را به طور کامل از بین ببرد. باکتری مقاوم به کارباپنم Acinetobacter baumannii (CRAB) یک باکتری بی هوازی است که می تواند باعث عفونت های جدی در انسان شود. این باکتری به طور معمول در محیط های بیمارستانی وجود دارد و می تواند به سرعت در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم شود. سازمان بهداشت جهانی باکتری خرچنگ را به عنوان پاتوژن "اولویت 1" طبقه بندی کرده است. باکتری خرچنگ در 60 درصد موراد ابتلا کشنده است. این باکتری باعث عفونت دستگاه ادراری ، دستگاه تنفسی و جریان خون می شود. علاوه براین، به صورت غیرمستقیم منجر به سپسیس(آسیب به بافت‌ها و اندام‌ها) شود. حدود 20 درصد افراد به این باکتری در امکان درمانی، بیمارستان ها و مراکز بهداشت مبتلا می شوند.
آنتی بیوتیک ها در بدن چگونه عمل می کنند؟ آنها معمولا با عبور از دیواره سلولی که باکتری های عفونی را احاطه کرده اند، خود را به داخل سلول می رسانند. دیواره سلولی یک لایه محافظتی است که باکتری ها را از محیط اطراف خود جدا می کند. آنتی بیوتیک ها می توانند به روش های مختلف از جمله اتصال به گیرنده های خاص در دیواره سلولی یا ایجاد سوراخ در دیواره سلولی، از آن عبور کنند. پس از ورود به سلول، آنتی بیوتیک ها می توانند به ماشین آلات حیاتی داخل سلول متصل شوند. این ماشین آلات مسئول انجام عملکردهای ضروری برای رشد و تکثیر باکتری هستند. آنتی بیوتیک ها می توانند با اتصال به این ماشین آلات، عملکرد آنها را مختل کرده و باعث مرگ سلول باکتری شوند.
اما انجام این کار در باکتری خرچنگ به همین راحتی نیست! خرچنگ دارای یک دیواره سلولی دولایه است. این ویژگی به "گرم منفی" معروف است. بنابراین آنتی بیوتیک ها باید از هر دولایه دیواره سلولی خرچنگ عبور کند تا بتواند عفونت را درمان کند. البته عملکرد آنتی بیوتیک های حاوی پنی سیلین با بقیه فرق دارد. هدف این انتی بیوتیک خود دیواره سلولی است. این آنتی بیوتیک ها در واقع همان کارباپنم‌های هستند که از پنی‌سیلین ساخته شده اند. آنها با اصلاح ساختار شیمیایی در حال حاضر می توانند از رشد باکتری های مقاوم جلوگیری کنند. به همین علت تیم پزشکی از آنها برای درمان های عفونت های ناشی از باکتری گرم منفی اسینتوباکتر بومانی استفاده می کنند. اما، باکتری خرچنگ گونه مقاوم تر این باکتری است و توانایی تجزیه کارباپنم‌ها را دارد.
آنتی بیوتیک Zosurabalpin در مراحل مطالعه بالینی و هم در فاز حیوانی نشان داد که می تواند در درمان عفونت های ناشی از باکتری خرچنگ مفید باشد. تیم مطالعاتی از آن در حدود 100 نمونه آلوده به باکتری خرچنگ استفاده کردند. آنها بعد از تجویز آن به موش های آلوده در آزمایشگاه متوجه شدند زوسورابالپین قادر است همه انواع این باکتری را از بین ببرد و از ابتلای آنها به سپسیس جلوگیری کند.
خرچنگ این توانایی را دارد که سمی به نام لیپوپلی ساکارید بسازد که به عنوان بخشی از سلاح خود برای آلوده کردن افراد استفاده می کند و معمولاً آن را در دیواره سلولی بیرونی خود جاسازی می کند. Zosurabalpin از طریق مسدود کردن ماشین مولکولی به نام LptB2FGC که سم لیپوپلی ساکارید را از سد داخلی به بیرون منتقل می کند، وارد عمل می شود. این کار باعث می شود که سم در داخل باکتری جمع شده و باعث مرگ سلول های خرچنگ شود. در واقع، باکتری‌ها پین را از نارنجک خود بیرون می‌کشند، اما زوسورابالپین مانع از پرتاب آن می‌شود. این مکانیسم LptB2FGC برای خرچنگ بسیار منحصر به فرد است که مزایا و معایبی دارد. خبر بد این است که زوسورابالپین فقط عفونت‌های خرچنگ را از بین می‌برد و نه عفونت باکتری‌های دیگر! این بدان معناست که پزشکان باید بیماران مبتلا به این عفونت دقیق تشخیص دهند تا تصمیم بگیرند که آیا زوسورابالپین به عنوان دارو تجویز کنند یا خیر؟!
مزیت اصلی Zosurabalpin در این است که احتمال ظهور مقاومت آنتی بیوتیکی را کاهش می دهد. زیرا مقاومت فقط در باکتری های خرچنگ می تواند ایجاد می شود. این ویژگی می تواند عمر مفید دارو را افزایش دهد.