اگر با پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی دست و پنجه نرم می کنید تا پایان این مطلب با (های فن تک) همراه شوید.
اختلال پرخوری عصبی(Bulimia nervosa)
مشخصه اصلی این اختلال، عبارت است از اپیزودهای پرخوری، به همراه روش های نامناسب برای متوقف کردن افزایش وزن، ناراحتی فیزیکی( مثل شکم درد، تهوع...) باعث متوقف شدن پرخوری افراطی می شود و به دنبال آن معمولا احساس گناه و عذاب وجدان، افسردگی یا خود نفرتی را به همراه می آورد. در واقع این اختلال فرد از افزایش وزن می ترسد و درباره اندام خود تصورات غیرواقعی دارد.
افراد مبتلا به پرخوری عصبی برای دفع غذا و جلوگیری از چاقی از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند. مبتلایان به پرخوری عصبی ممکن است بعد از پرخوری با ایجاد استفراغ عمدی یا استفاده از داروهای رفع یبوست، مکمل‌های کاهش وزن، ادرارآورها یا تنقیه غذاهایی که خورده‌اند را دفع کنند. برخی از مبتلایان به این اختلال ممکن است برای جلوگیری از چاقی دست به رژیم‌های غذایی سختگیرانه یا ورزش بیش از حد بزنند.
علائم و نشانه‌های پرخوری عصبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• وسواس نسبت به وزن و اندام
• ترس همیشگی از چاقی
• پرخوری‌های مکرر با حجم غذای زیاد در یک وعده
• حس از دست دادن کنترل در هنگام پرخوری، مانند اینکه فرد حس کند نمی‌تواند دست از خوردن غذا بکشد یا نمی‌تواند روی آنچه می‌خورد کنترلی داشته باشد
• حس اجبار به استفراغ عمدی یا ورزش بی‌رویه برای جلوگیری از افزایش وزن
• استفاده بی‌مورد از داروهای رفع یبوست، ادرارآور یا تنقیه بعد از غذا خوردن
• نخوردن و ناشتا ماندن، محدود کردن کالری دریافتی یا پرهیز از خوردن برخی غذاهای خاص بین دوره‌های پرخوری
• استفاده بی‌رویه از مکمل‌های رژیمی یا داروهای گیاهی برای کاهش وزن
پراشتهایی عصبی شایعتر از بی اشتهایی عصبی است. تخمین های شیوع این اختلال بین ۲ تا ۴ درصد در زن های جوان است.همچون بی اشتهایی عصبی، پراشتهایی عصبی نیز در زنان بسیار شایعتر از مردان است ولی سن شروع آن در دوره نوجوانی دیر تر از سن شروع بی اشتهایی عصبی است.
سبب شناسی ( Etiology)
عوامل زیستی
برخی محققین کوشیده اند از چرخه های پرخوری و پاکسازی را به ناقل های عصبی مختلفی ربط دهند.از آنجا که داروهای ضد افسردگی اغلب برای بیماران مبتلا به پراشتهایی عصبی مفیدند و نیز از آنجا که سروتونین با احساس سیر شدن ارتباط دارد، سروتونین و نوراپی نفرین در پیدایش این اختلال دخیل شناخته شده اند .
تحقیقات جدیدی که با استفاده از تکنولوژی fmri انجام گرفته اند نشان میدهند که پرخوری در بولیمیا نروزا (اختلال پرخوری عصبی)ممکن است در نتیجه ادراک اغراق آمیز( بزرگ نمایی شده) سیگنال های گرسنگی مرتبط با طعم شیرین، که منطقه اینسولای قدامی در نیمکره راست مغز در آن نقش دارد به وجود بیاید.
عوامل اجتماعی
بیماران مبتلا به پراشتهایی عصبی مثل مبتلایان به بی اشتهایی عصبی، افراد بلندپروازی هستند و در واکنش به فشارهای اجتماعی و اخلاقی لاغر می شوند، همچون مبتلایان به بی اشتهایی عصبی بسیاری از این بیماران افسرده هستند و در خانواده های آنها میزان افسردگی بالاست ولی در خانواده های این بیماران به طور کلی صمیمیت کمتر از خانواده افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی است و تعارضات آنها بیشتر است. این بیماران والدینشان را افرادی بی توجه و طردکننده توصیف می کنند.
عوامل روانشناختی
افراد مبتلا به پراشتهایی عصبی همچون مبتلایان به بی اشتهایی عصبی در ارتباط با مقتضیات دوره نوجوانی دچار مشکلاتی هستند. اما بیماران مبتلا به پراشتهایی عصبی، معاشرتی، خشمگین تر و تکانشی تر از مبتلایان به بی اشتهایی عصبی هستند.
اعتیاد به الکل، دزدی از فروشگاه ها و بی ثباتی هیجانی (ازجمله اقدام به خودکشی) با پراشتهایی عصبی ارتباط دارد. غذاخوردن کنترل نشده در این اختلال، بیش از بی اشتهایی عصبی خود ناهمخوان احساس می شود و به همین دلیل افراد مبتلا به پراشتهایی عصبی آسان تر به جستجوی کمک می پردازند.
پیشگیری از اختلال پرخوری عصبی( preventing)
در حالی که راهکار مطمئنی برای پیشگیری از پرخوری عصبی وجود ندارد، اما می‌توان پیش از وخامت شرایط، فرد را به در پیش گرفتن رفتارهای سالم‌تر یا درمان موثر سوق داد. برخی از کمک‌هایی که می‌توانید به چنین افرادی کنید عبارتند از:
• رواج دادن خودانگاره سالم از بدن در فرزندان خود به آنان کمک می‌کند تا بدون توجه به ظاهر اعتماد به نفس لازم را به دست بیاورند.
• وعده‌های غذایی منظم و دلپذیر در جمع خانواده.
• پرهیز از صحبت کردن در مورد وزن در خانه و به جای آن، در پیش گرفتن یک سبک زندگی سالم.
• خودداری از گرفتن رژيم غذایی، به ویژه زمانی که شامل رفتارهای ناسالمی مانند نخوردن و ناشتا ماندن، استفاده از مکمل‌های کاهش وزن یا داروهای رفع یبوست و استفراغ عمدی باشد.
درمان ( therapy)
رفتاردرمانی شناختی: به بیمار کمک می‌کند تا الگوهای غذایی خود را به حالت عادی در بیاورد و افکار و رفتارهای ناسالم و منفی را تشخیص داده و آنان را با رفتارها و افکار مثبت و سالم جایگزین کند.
درمان خانوادگی: در این درمان والدین می‌توانند در رفتارهای ناسالم خورد و خوراک نوجوان خود مداخله کرده و به فرزند خود کمک کنند تا دوباره کنترل خورد و خوراک خود را به دست گیرد.
روان درمانی بین فردی: مشکلات فرد در روابط را برطرف کرده و به بهبود مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله یاری می‌رساند.
در نهایت، می‌توانید با روانپزشک در مورد بهترین روش‌های روان درمانی مشورت بگیرید و بهترین راهکاری که می‌تواند برای درمان پرخوری عصبی مفید شما باشد را در اختیارتان بگذارد.
شما نیز اگر تجربه این اختلال را داشتید، روش های درمانی مورد استفاده خود را با (های فن تک) به اشتراک بگذارید.