دانشمندان ناسا به صورت تصادفی یک سیگنال مرموز از خارج کهکشان را ردیابی کردند.
این سیگنال فضایی به گفته دانشمندان از خارج کهکشان راه شیری ارسال شد. هیچ توضیح علمی در مورد این سیگنال تا این لحظه وجود ندارد. این اتفاق زمانی رخ داد که تیم تحقیقاتی ناسا مشغول تجزیه و تحلیل داده های 13 ساله تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی بودند.
فرانسیس ردی، محقق مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا نوشت: «این یک اتفاق غیرمنتظره و غیرقابل توضیح در خارج از کهکشان ما بود. این تلسکوپ قدرتمند می تواند پرتوهای گاما را که حاصل انفجارهای عظیمی که صدها میلیارد برابر بزرگی چشم انسان هستند، شناسایی کند. آنها پرتوها معمولا هنگام انفجار ستاره ها یا انفجار هسته ای ایجاد می شوند.»
تیم مطالعاتی برای یک هدف دیگر مشغول تجزیه و تحلیل این داده ها بود که به این سیگنال عجیب و غریب برخورد می کند. الکساندر کشلینسکی، کیهان شناس دانشگاه مریلند و مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا هنگام ارائه یافته های خود به انجمن نجوم آمریکا گفت: "این یک کشف کاملاً خطرناک است. ما یک سیگنال قوی تر نسبت به آن چیزی که دنبالش بودیم، پیدا کردیم."
کیهان‌شناسان به دنبال شواهدی از قدیمی‌ترین پرتوهای گاما بودند که اولین اتم‌های جهان را ایجاد کردند. این پرتوها به عنوان پس‌زمینه مایکروویو کیهانی یا CMB شناخته می‌شوند. CMB ساختار دوقطبی دارد، به این معنی که یک انتهای آن گرمتر و پرتراکم‌تر از انتهای دیگر است. ستاره شناسان معتقدند این ساختار بر اثر حرکت منظومه شمسی ایجاد شده است. کیهان‌شناسان در بررسی‌های خود، دوقطبی پرتو گاما دیگری را کشف کردند که دارای ذرات کیهانی پرانرژی‌تری نسبت به موارد قبلی بود. این دوقطبی در آسمان جنوبی، دور از CMB قرار داشت و قدر آن 10 برابر بیشتر از آنچه انتظار می‌رفت بود.
کریس شریدر، اخترفیزیکدان در گدارد، گفت: «این یک ویژگی غیرقابل توضیح است.» نتایج این مطالعه هفته گذشته در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شد. شریدر و همکارانش فکر می‌کنند که این دوقطبی ممکن است با یک پرتو گاما کیهانی که توسط رصدخانه پیر اوجر در آرژانتین در سال 2017 مشاهده شد، مرتبط باشد.
آنها معتقدند این دو سیگنال با توجه به ساختار مشابهی که دارند می توانند از یک منبع ناشناس منتشر شده باشند. آنها امیدوارند منبع مرموز را پیدا کنند یا یک توضیح علمی برای هر دو ویژگی ارائه دهند. کشف غیرمنتظره ناسا می تواند به اخترشناسان کمک کند تا ایده های مربوط به نحوه ایجاد ساختار دوقطبی را تأیید یا به چالش بکشند. فرناندو آتریو-باراندلا می‌گوید: «اختلاف در اندازه و جهت دوقطبی CMB می‌تواند به ما یک دید کلی به فرآیندهای فیزیکی که در کیهان اولیه رخ داده بود، یعنی زمانی که عمر کیهان به کمتر از یک تریلیونم ثانیه می رسید، ارائه دهد.»