تلسکوپ فضایی هابل که چند هفته اخیر به علت نقض فنی از کار افتاده بود، دوباره فعال شد.
تلسکوپ هابل چند هفته گذشته به علت نقض فنی در یکی از ژیروسکوپ ها به حالت ایمن رفته بود. اما، به نظر می رسد این مشکل کاملا برطرف شد و تلسکوپ دوباره به روال عادی برگشت. اولین بار در 19 نوامبر یکی از ژیرسکوپ ها به علت نقص فنی از کار می افتد. این اتفاق در سه روز متوالی رخ داد تا این که ناسا تصمیم گرفت در 23 نوامبر تلسکوپ را به صورت موقت از کار بیاندازد. مهندسان فنی موفق شدند این مشکل را کامل برطرف کنند و تلسکوپ را در 8 دسامبر دوباره به کار بیاندازند.
ژیروسکوپ از سه قسمت مختلف تشکیل می شود و می تواند با استفاده از آنها جهت‌گیری تلسکوپ فضایی هابل را اندازه‌گیری و حفظ می‌کنند. این ابزار با یک چرخش سریع و از طریق یک سنسور سرعت زاویه ای، جهت تلسکوپ را اندازه گیری می کند. سنسورها سیگنال هایی را ارسال می کنند که توسط کامپیوترهای هابل برای کنترل آینه اصلی و دیگر اجزای تلسکوپ پردازش می شوند. هابل با یک ژیروسکوپ هم می تواند به تحقیقات علمی خود ادامه دهد اما، این کار باعث هدر رفتن زمان بیشتری هنگام رصد می شود. زیرا، سوئیچ به یک هدف جدید نیازمند زمان بیشتری خواهد بود. خوشبختانه با راه اندازی مجدد ژیروسکوپ تلسکوپ می تواند مانند گذشته به ماموریت علمی خود ادامه دهد.
در حال حاضر دو عدد از سه ژیروسکوپ از حالت ایمن خارج شده اند و ابزارهای باقی مانده نیز تا چند هفته آینده به روال قبلی بر می گردند. ناسا با انتشار این خبر در وب سایت خود اعلام کرد:" دو دوربین اصلی هابل، دوربین میدان گسترده 3 و یک دوربین پیشرفته مشاهدات علمی خود را از سر گرفتند. این دوربین‌ها برای ثبت تصاویر و داده‌های دقیق از فضا مورد استفاده قرار می‌گیرند. بقیه ابزارها مانند طیف نگار منشأ کیهانی و طیف نگار تصویربرداری تلسکوپ فضایی نیز تا اواخر این ماه به روال قبلی بر می گردند."
اگرچه هابل با روی کار آمدن تلسکوپ فضایی جدید جیمز وب به حاشیه رانده شد اما، با این وجود اخترشناسان برای مطالعات علمی خود به هر دو تلسکوپ نیاز دارند. علت آن هم طول موج های مختلفی است که هابل و جیمز وب با آن کار می کنند.
تلسکوپ فضایی هابل برای ثبت تصاویر اجرام کیهانی از نور مرئی استفاده می کند. نور مرئی بخشی از طیف الکترومغناطیسی است که توسط چشم انسان قابل مشاهده است. البته تلسکوپ مقداری حساسیت به طول موج های فرابنفش و نزدیک به مادون قرمز نیز دارد. این ویژگی به هابل اجازه می دهد تا تصاویری از اجرام کیهانی ثبت کند که با چشم انسان قابل مشاهده نیستند. به عنوان مثال: هابل می تواند از نور فرابنفش برای مشاهده سحابی ها استفاده کند. نور فرابنفش از سحابی ها عبور می کند و به هابل اجازه دهد تا تصاویری از ساختار داخلی آنها ثبت کند. نور مادون قرمز نیز به تلسکوپ کمک می کند کهکشان های نزدیک را رصد کند. نور مادون قرمز از گرد و غبار کهکشان ها عبور می کند و به هابل اجازه می دهد تا تصاویری از ساختار داخلی آنها ثبت کند.
اما جیمز وب، بیشتر در محدوده طیف مادون قرمز کار می کند. مادون قرمز بخشی از طیف الکترومغناطیسی است که طول موج بیشتری از نور مرئی دارد. این تفاوت در طول موج ها به جیمز وب اجازه می دهد تا اجرام کیهانی را ببیند که هابل نمی تواند رصد کند. به عنوان مثال، هابل می تواند کهکشان های نزدیک را در نور مرئی ببیند. اما نور کهکشان های بسیار دور، که در فاصله بیشتری از ما قرار دارند به سمت گسیل می شود. آنها طول موج بیشتری دارند بنابراین، در طول موج مادون قرمز قرار می گیرند. در مجموع دانشمندان با کمک این دو تلسکوپ می توانند به تصاویر دقیق تری از کیهان دست پیدا کنند.