تلسکوپ فضایی کپلر ناسا به تازگی موفق شد یک سیستم سیاره ای جدید با هفته سیاره را شناسایی کند.
دانشمندان ناسا موفق شدند با بررسی مداوم داده های تلسکوپ فضایی کپلر منظومه جدیدی در فاصله 300 سال نوری از زمین را کشف کنند. این منظومه از هفت سیاره کروی شکل تشکیل شده است که هر کدام از آنها نسبت به سیاره های منظومه شمسی ما تحت تابش گرمای بیشتری از ستاره میزبان خود که یک کوتوله سرخ است، قرار دارند.
این سیاره ها فاصله خیلی کمی نسبت به ستاره میزبان خود دارند . فاصله نزدیک‌ترین سیاره تا ستاره مرکزی به 1.5 میلیون کیلومتر می رسد. این فاصله به قدری کم است که هرگونه آبی در سطح این سیاره را به بخار تبدیل می کند . دمای سایر سیارات آن هم در محدوده 400 تا 900 درجه سانتیگراد قرار دارد. محققان نام این منظومه را کپلر-385 نامگذاری کرده اند. هر هفت سیاره این منظومه برخلاف همسایگان نزدیک ما بزرگتر از سیاره زمین و کوچکتر از سیاره نپتون هستند. این سیستم سیاره ای جدید یکی از معدود منظومه هایی است که دارای بیش از 6 سیاره است.
جک لیساور، دانشمند تحقیقاتی مرکز تحقیقات ایمز ناسا و نویسنده اصلی مقاله در مورد کشف جدید گفت: «ما موفق شدیم دقیق‌ترین فهرست نامزدهای سیاره کپلر و خواص آنها را جمع‌آوری کنیم. کپلر ناسا توانست در ماموریت جدید، سیارات فراخورشیدی جدیدی را شناسایی کند. این فهرست جدید به اخترشناسان امکان می دهد تا درباره ویژگی آنها اطلاعات بیشتری کسب کنند.»
مرکز این منظومه ستاره کوتوله ای قرار دارد که بسیار شبیه به خورشید منظومه ماست با این تفاوت که، حدود 10 درصد بزرگتر و 5 درصد داغ تر از آن می باشد. دو سیاره نزدیک به آن از زمین بزرگتر هستند و جو خیلی نازکتری نسبت به آن دارند. ابعاد پنج سیاره دیگر بزرگتر است و شعاع آن ها به 2 برابر زمین ما می رسد. جو این سیاره ها بسیار غلیظ و مملو از گازهای هیدروژن، هلیوم، نیتروژن و اکسیژن است. جوهای غلیظ می توانند تأثیرات مختلفی بر سیاره ها داشته باشند. آنها می توانند از سیاره در برابر تشعشعات مضر محافظت کنند. علاوه براین، آنها باعث شوند که سیاره گرم تر یا سردتر شود.
فهرست جدید تلسکوپ کپلر از کیفیت بالاتری نسبت به قبل برخوردار است. یکی از دلایل این کیفیت، استفاده از ابزارهای اندازه‌گیری‌های بهبود یافته ای می باشد که می توانند محاسبات دقیق تری از ویژگی‌های ستارگان و مسیر سیارات در حال عبور انجام دهند. وقتی یک ستاره میزبان با چندین سیاره در حال عبور است، معمولاً مدارهای دایره‌ای بیشتری نسبت به زمانی که یک یا دو سیاره در آن قرار دارند خواهد داشت. این یافته می‌تواند به دانشمندان در درک بهتر نحوه شکل‌گیری و تکامل سیارات کمک کند. مطالعه جدید می تواند تصویر دقیق‌تری از جهان‌های فراتر از منظومه شمسی ارائه می‌دهد و به دانشمندان در جستجوی سیارات قابل سکونت کمک کند. نتایج این مطالعه به زودی در مجله علوم سیاره ای منتشر خواهد شد.
ناسا تلسکوپ فضایی کپلر را با هدف جستجوی سیارات فراخورشیدی طراحی و ساخت. این تلسکوپ در تاریخ 7 مارس 2009 به فضا پرتاب شد و تا 15 نوامبر 2018 به کار خود ادامه داد. تلسکوپ کپلر برای ثبت نور ستارگان از یک دوربین با میدان دید گسترده استفاده می‌کرد. زمانی که یک سیاره فراخورشیدی از مقابل ستاره میزبان خود عبور می کند، باعث می شود که مقدار نور ستاره به طور موقت کاهش پیدا کند. این کاهش نور توسط تلسکوپ کپلر ثبت می شود و به دانشمندان امکان می دهد وجود سیاره فراخورشیدی را تأیید کنند. تلسکوپ کپلر در طول ماموریت خود بیش از 2662 سیاره فراخورشیدی را کشف کرد. این تعداد سیارات فراخورشیدی بسیار بیشتر از آن چیزی بود که قبلاً تصور می‌شد.