یک نوع ستاره کمیاب احتمالاً زمانی شکل می‌گیرد که دو ستاره به دور یکدیگر مارپیچ می‌شوند و با هم در هم می‌کوبند. و ستاره ای جدید کمیاب را بوجود می‌آورند
ستارگان کوتوله سفید می توانند با هم برخورد کنند و نوع جدیدی از ستاره های عجیب و غریب و «وارونه» ایجاد کنند. گروهی از اخترشناسان دو ستاره کوچک و درخشان به نام زیرکوتوله‌های داغ یا گرمupside-down- را شناسایی کردند که تصویری کاملا دیده نشده بودند. گروه تحقیقاتی دیگری نیز مکانیسمی برای توضیح چگونگی شکل گیری این نوع ستاره ها پیدا کردند.( ظاهرا این ستارگان کوچک ولی درخشان برای اخترشناسان بسیار جذاب بوده است)
مارسلو میلر برتولامی، اخترفیزیکدان مؤسسه اخترفیزیک در لاپلاتا، آرژانتین، در مورد چگونگی شکل گیری چنین ستارگانی می گوید: «این دو ستاره عجیب که شناسایی شده اند،در نوع خود اولین و نادر هستند»
کوتوله های سفید{ گونه‌ای از اجرام فضایی است، در طی زندگی یک ستاره در دوران پیری برخی از ستارگان که از حد ۱٫۴ جرم خورشید پرجرم‌تر باشند به ستاره نوترونی یا سیاهچاله۳ برابر جرم خورشید و اگر از این حد کم‌جرم‌تر باشند تبدیل به کوتوله سفید می‌شوند.} هسته های ستارگان مرده هستند که به آرامی سرد می شوند. میلر برتولامی می گوید که ستارگان فرعی داغ نسبتاً غیرمعمول هستند، ستارگان قدیمی که چهار برابر داغتر از سطح خورشید می سوزند و بر خلاف خورشید ما، هلیوم را در هسته خود به جای هیدروژن ترکیب می کنند.
میلر برتولامی می‌گوید که بیشتر ستارگان تقریباً سه چهارم هیدروژن، یک چهارم هلیوم و تعداد کمی دیگر از عناصر هستند. یک ستاره ابتدا سبک‌ترین عناصر خود را با هم ترکیب می‌کند، بنابراین تنها در صورتی هلیوم را با هم ترکیب می‌کند که قبلاً هیدروژن خود را سوزانده باشد، یا اگر گرانش جسم دیگری، هیدروژن را از ستاره دور کند.
اما همانطور که تیمی از اخترشناسان متوجه شدند، این دو ستاره تازه‌یافته شبیه سایر زیرکوتوله‌های هلیوم سوز نیستند. این تیم به رهبری کلاوس ورنر، ستاره شناس مرکز فیزیک اختر و ذرات در آلمان، متوجه شدند که نه تنها ستاره ای با سطح غنی از هلیوم، بلکه یک ستاره غنی از کربن و اکسیژن را نیز می بینند.
میلر برتولامی می گوید: «این بسیار غیرمعمول است. چراکه به طور معمول، یک ستاره با سوزاندن هلیوم در هسته خود کربن و اکسیژن ایجاد می کند و این عناصر در سطح قابل مشاهده نیستند. اما گروه دریافتند که حدود 40 درصد از سطح ستاره از کربن و اکسیژن ساخته شده است. شما باید راهی برای حمل آن همه کربن و اکسیژن به سطح پیدا کنید و این کار آسانی نیست.»
میلر برتولامی و همکارانش دریافتند که یک کوتوله سفید غنی از هلیوم سنگین‌تر، در شرایط مناسب، می‌تواند با یک کوتوله سفید غنی از کربن و اکسیژن سبک‌تر برهم‌کنش داشته باشد. این جفت با هم می‌توانند یک زیرکوتوله داغ ایجاد کنند که مواد هر دو را با هم ترکیب می‌کند.
این دو ستاره به صورت دوتایی وجود داشتند ، به این معنی که آنها به دور یکدیگر می چرخند. میلر برتولامی می‌گوید با گذشت زمان، آنها امواج گرانشی ساطع می‌کنند و تا زمانی که یکدیگر را ملاقات می‌کنند، به سمت یکدیگر حرکت می‌کنند. در این فرآیند، آنها به اندازه‌ای نزدیک می‌شوند که نیروهای جزر و مدی یکی یا هر دوی آنها را از هم جدا کند.
به طور معمول، ستاره پر جرم تر، ستاره کم جرم را از بین می برد و مواد ستاره سبک تر را آدم خوار می کند. در مدل میلر برتولامی، کوتوله سفید هلیوم، کوتوله کربن-اکسیژن سبک تری را از بین برد، به این ترتیب ستاره بازمانده با روده های ستاره ای کربن و اکسیژن به سرتاسر سطح آن پاشیده شد.
براون می‌گوید آنچه شگفت‌انگیز است این است که این ستارگان "نوعی وارونه هستند". عناصر سنگینی که دانشمندان انتظار دارند در هسته آنها ایجاد شود - کربن و اکسیژن - روی سطح ظاهر می شوند، در حالی که هسته ها مملو از هلیوم سبک هستند. هنگامی که اخترشناسان نمونه بزرگتر، صدها یا حداقل ده ها ستاره را به دست آورند، می توانند شروع به کشف میزان شیوع این نوع ستاره ها در کهکشان کنند.
این رصد بی سابقه است،و ستاره شناسان ممکن است به زودی ابزارهای جدیدی برای تشخیص رویدادهای ستاره ای مشابه داشته باشند. هنگامی که ستاره شناسان نمونه بزرگتر، صدها یا حداقل ده ها ستاره را به دست آوردند، می توانند شروع به کشف میزان و تعداد این نوع ستاره ها در کهکشان کنند.
های فن تک از شما دعوت می کند نظرات خود را در مورد این مقاله به اشتراک بگذارید