هند امروز موفق شد اولین ماهواره خورشیدی Aditya-L1 را به فضا پرتاب کند.
طبق گزارش گروه علم و فناوری های فن تک و به نقل از ؛ هند با کمک آژانس فضایی اتحادیه اروپا (ESA) توانست اولین ماهواره خورشیدی خود را به فضا پرتاب کند. ماهواره هندی Aditya-L1 قرار است به مدت 16 روز در مدار نزدیک به زمین پنج مانور برای دستیابی به سرعت مورد نظر برگزار کند. معمولا از این روش برای رسیدن به شتاب مورد نیاز ماهواره ها در سفرهای فضایی استفاده می شود.
ماهواره خورشیدی Aditya-L1 در صبح امروز 2 سپتامبر از پایگاه فضایی ساتیش داوان SHAR در ایالت سریهاریکوتا به فضا پرتاب شد. آژانس فضایی هند هدف از ساخت این ماهواره را مطالعه بر فعل و انفعالات خورشیدی و نحوه تاثیر آن بر سیاره های دیگر از جمله زمین اعلام کرده است.
موشک پرتاب PSLV-C57
موشک PSLV-C57 این ماهواره را تا مدار پایین زمین حمل می کند. سپس سیستم پیشرانه فضاپیما روشن می شود و به صورت تدریجی سرعت آن را برای رسیدن به نقطه لاگرانژی L1 که حدود 1.5 میلیون کیلومتری زمین واقع شده است، افزایش می دهد. نقطه L1 امکان رصد مداوم خورشید را بدون موانعی مانند کسوف فراهم می کند.
فضاپیمای Aditya-L1 به هفت ابزار برای مطالعه لایه های مختلف خورشید از لایه فوتوسفر گرفته تا تاج بیرونی مجهز است. یکی از این ابزارها، تاج نگار VELC است که با استفاده از نور مرئی تاج خورشیدی و دینامیک پرتاب‌های جرم تاجی را مورد بررسی قرار می دهد. از ابزارهای دیگر می توان به تلسکوپ تصویربرداری فرابنفش خورشیدی (SUIT) اشاره کرد که مسئولیت ثبت تصاویر در طیف فرابنفش را بعهده دارد. هدف از انجام این ماموریت، درک صحیح از فرآیندهای فیزیکی است که فعالیت های خورشیدی مانند گرمایش تاج، شتاب باد خورشیدی، پرتاب جرم تاج، شعله ها و آب و هوای فضا را هداست می کنند. علاوه براین، نتایج ارزیابی اطلاعات Aditya-L1 می تواند به درک ما از ماهیت و نحوه تکامل ستارگان دیگر منظومه شمسی و حتی فراتر از آن کمک کند.
این اولین ماموریت هند است که بعد از مطالعه اجرام آسمانی مانند ماه و سیاره مریخ اجرا می شود. ماهواره جدید به یک سیستم هوشمند داخلی مجهز می باشد که به صورت خودکار و با استفاده از الگوریتم پردازش تصویر قادر به شناسایی جهش ها و پرتوهای توده ای است. این ویژگی به فضاپیما امکان می دهد داده ها را بر اساس الویت بندی علمی و حجم آنها ارسال کند. ابزارهای آن بادهای خورشیدی را در جهت های مختلف نسبت به زمین اندازه گیری می کنند. نتایج این بررسی ها نحوه چگونگی تغییر بادهای خورشیدی و جزئیات مربوط به آن را برای دانشمندان آشکار کند.
محموله ها
همانطور که در بالا اشاره کردیم فضاپیمای هندی به هفت ابزار علمی برای مطالعه عمیق خورشید مجهز است. این ابزارها در جهات مختلف و براساس چند طول موج کار می کنند تا بتوانند امکان رصد ستاره های در حال تولد را از نمای نزدیک فراهم کنند. دو مورد از ابزارها را در قسمت بالا نام بردیم(VELC و SUIT). ابزار SUIT با استفاده از امواج فرابنفش از لایه های فتوسفر و کروموسفر خورشید عکسبرداری می کند. ابزار آزمایش ذرات باد خورشیدی ASPEX و ابزار آنالایزر پلاسما (PAPA) که وظیفه تجزیه و تحلیل خواص باد خورشیدی و توزیع یون‌های پرانرژی را بعهده دارند. دو ابزار دیگر در محدوده اشعه ایکس کار می کنند که عبارتند از : طیف سنج SoLEXS برای پرتوهای ضعیف خورشیدی و طیف سنج HEL1OS برای پرتوهای قویتر خورشید. علاوه بر همه این موارد، محموله مغناطیس سنج که می تواند میدان های مغناطیسی بین سیاره ای را در نقطه لاگرانژ(L1) اندازه گیری کند.