این هواپیمای 279 نفره می تواند بدون سوخت گیری از لندن به سانفرانسیسکو پرواز کند.
یک شرکت تحقیقاتی تحت حمایت دولت بریتانیا، مؤسسه فناوری هوافضا (ATI)، یک هواپیمای مسافربری جدید با نیروی هیدروژن مایع به نام FlyZero را معرفی کرد.
ATI در بیانیه‌ای مطبوعاتی می‌گوید، از نظر تئوری، این هواپیمای 279 نفره دارای عملکردی مشابه با هواپیماهای سایز متوسط معمولی است، اما بدون تولید آلاینده‌های کربن.
"آینده هوا فضا و هوانوردی"
هواپیمای فلای‌زیرو یکی از مجموعه‌ای از هواپیماهایی است که توسط برنامه فلای‌زیرو طراحی شده است. کانسپت جدید هیدروژن را در مخازن سوخت برودتی ذخیره می کند و آنها را در دمای منفی 250 درجه سانتیگراد (منهای 418 درجه فارنهایت) نگه می دارد. دو مخزن برودتی در عقب هواپیما قرار می‌گیرند، در حالی که دو مخزن کوچکتر در قسمت جلویی هواپیما قرار می‌گیرند تا تعادل هواپیما حفظ شود. این هواپیمای سایز متوسط دارای طول بال های 54 متری خواهد بود که هر یک از آنها دارای یک موتور توربوفن خواهند بود.
کواسی کوارتنگ، وزیر بازرگانی بریتانیا در بیانیه ATI گفت: «این طرح‌ها می‌توانند آینده هوافضا و هوانوردی را مشخص کنند. با همکاری با صنعت، ما نشان می‌دهیم که پرواز واقعاً بدون کربن می‌تواند امکان‌پذیر باشد، زیرا هیدروژن پیشتاز جایگزین سوخت‌های فسیلی معمولی است.»
در بیانیه خود، ATI تخمین می زند که "هواپیماهای بسیار کارآمد با موتور هیدروژنی" "از اواسط دهه 2030 به بعد در مقایسه با هواپیماهای معمولی از اقتصاد عملیاتی برتری برخوردار خواهند بود." ATI از زمان تاسیس آن در سال 2013، 1.95 میلیارد پوند (2.6 میلیارد دلار) بودجه دریافت کرده است. برنامه مفهومی FlyZero که 15 میلیون پوند از این بودجه را دریافت کرده است، به مسافران این امکان را می دهد که با همان سرعت و آسایشی که امروزه توسط هواپیماهای مسافربری ارائه می شود، پرواز کنند.
کاهش انتشار کربن در صنعت هوانوردی
نیروی محرکه هیدروژنی به عنوان یکی از امیدهای بزرگ برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای هوانوردی که تقریباً 2 درصد از انتشار جهانی را تشکیل می‌دهند، مطرح می‌شود. جایگزین‌های دیگر عبارتند از سوخت‌های کاهش‌یافته برای هواپیماهای موجود و همچنین هواپیماهای پیشران الکتریکی. در مورد دوم، فناوری های فعلی باتری به اندازه کافی پیشرفته نیستند که به هواپیماهای الکتریکی اجازه پرواز برای دوره‌های زمانی قابل توجهی را بدهند. به عنوان مثال، هواپیمای سبک الکتریکی آزمایشی ماکسول X-57 ناسا، تنها می‌تواند 40 دقیقه در هر بار پرواز کند و بردی معادل 100 مایل را با یک بار شارژ به آن بدهد.
به منظور امکان‌پذیر ساختن هواپیماهای مسافربری هیدروژنی، باید در سال‌های آتی کار زیادی برای ایجاد زیرساخت‌های سوخت‌رسانی فرودگاهی انجام شود. با توجه به اینکه شرکت‌هایی مانند غول صنعت ایرباس مفاهیمی را که قرار است تا سال 2035 ارائه شود، برای هواپیمای خود با سوخت هیدروژنی معرفی کرده‌اند، احتمالاً طی سال‌های آتی شاهد تغییر بزرگی در این مسیر خواهیم بود. همه اینها، البته، بخشی از تلاش گسترده صنعت برای کاهش انتشار کربن، به دنبال آخرین گزارش IPCC در مورد تغییرات آب و هوا است.
های فن تک از شما دعوت می کند نظرات خود را در مورد این مقاله به اشتراک بگذارید