جنگنده F-22 یکی از مهم ترین جنگنده های نیروی هوایی ایالات متحده، با به روز رسانی های انجام شده دوباره به صحنه های نبرد برگشته، اما با این تفاوت که، این بار بزرگتر، بهتر و کشنده تر از همیشه است. برای آشنایی بیشتر با امکانات جدید اف-22 تا پایان مطلب با های فن تک همراه باشید.
ماموریت F-22
F-22 Raptorجدیدترین هواپیمای جنگنده نیروی هوایی است. ترکیبی از رادار گریز، سوپرکروز، مانورپذیری و سیستم یکپارچه همراه با قابلیت پشتیبانی بهبود یافته است، که نشان دهنده یک جهش فوق العاده در قابلیت های جنگی است. رپتور برای انجام ماموریت‌های هوا به هوا و هوا به زمین طراحی شده است، که امکان تحقق کامل اهداف عملیاتی حیاتی نیروی هوایی قرن بیست و یکم را فراهم می کند.
F-22، یک عضو حیاتی از گروه ضربت جهانی محسوب می شود که، در ماموریت های فواصل دور به نیروی هوایی، نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ارتش ایالات متحده نقش مهمی ایفا می کند. F-22 را نمی توان با هیچ هواپیمای جنگنده شناخته شده یا پیش بینی شده مقایسه کرد.
فناوری های به کار رفته
این پرنده جنگی، ترکیبی از امکاناتی مانند قابلیت حسگر، اویونیک یکپارچه، آگاهی موقعیتی و مهمات را دارد. F-22 دارای مجموعه حسگرهای پیچیده ای است که به خلبان اجازه می دهد تا تهدیدات هوا به هوا را قبل از شناسایی، ردیابی و منهدم کند. به روز رسانی های که به تازگی صورت گرفته، پیشرفت های قابل توجهی را در قسمت طراحی کابین خلبان، ترکیب حسگرها و آگاهی موقعیتی خلبان نشان می دهد. در پیکربندی هوا به هوا رپتور، شش موشک هوا به هوا از نوع AIM-120 AMRAAM و دو موشک هوا به هوا از نوع AIM-9 Sidewinder را حمل می کند.
F-22 توانایی قابل توجهی در حمله به اهداف زمینی دارد. در حملات هوا به زمین، این هواپیما می‌تواند در حمله مستقیم از دو بمب 1000 پوندی از نوع GBU-32 را حمل کند و از تجهیزات اویونیک روی هواپیما برای پشتیبانی ناوبری و تحویل سلاح استفاده کند. در جنگنده فوق، قابلیت هوا به زمین، با افزودن یک رادار ارتقا یافته و امکان حمل هشت بمب با قطر کوچک افزایش یافته است. رپتور همچنین می تواند دو فروند AIM-120 و دو AIM-9 را در پیکربندی هوا به زمین حمل کند.
پیشرفت‌هایی که در فن‌آوری‌های آن مشاهده می شود، قابلیت بقا و کشندگی را در برابر تهدیدات هوا به هوا و زمین به هوا بهبود می‌بخشد. رادار گریزی F-22 در طول روز، آن را قادر می سازد نه تنها از خود، بلکه از سایر نیروها محافظت کند.
موتورهای اف – 22 نیروی رانش بیشتری نسبت به هر موتور جنگنده فعلی تولید می کنند. ترکیبی از طراحی براق آیرودینامیکی و رانش افزایش یافته به اف-22 اجازه می دهد تا با سرعت های هوایی مافوق صوت (بیشتر از 1.5 ماخ) بدون استفاده از پس سوز حرکت کند، ویژگی که از آن به عنوان سوپرکروز یاد می شود. سوپرکروز محدوده عملیاتی اف-22 را هم از نظر سرعت و هم در برد، نسبت به جنگنده های فعلی که باید از پس سوز مصرف کننده سوخت برای کار در سرعت های مافوق صوت استفاده کنند، افزایش می دهد.
طراحی پیشرفته هوانوردی F-22، کنترل های پروازی پیشرفته، بردار رانش، و نسبت رانش به وزن بالا، توانایی مانور دادن بر تمامی هواپیماهای فعلی و پیش بینی شده را فراهم می کند. طراحی این جنگنده، به طور گسترده در طول فرآیند توسعه، آزمایش شده و از نظر آیرودینامیکی اصلاح شده است.
ویژگی های جنگنده اف-22 ، ترکیبی از رادارگریزی، اویونیک یکپارچه و سوپرکروز به شدت اثر موشک های زمین به هوا را کوچک می کند و توانایی های دشمن را برای ردیابی و درگیری با اف-22 به حداقل می رساند. ترکیب ویژگی های رادار گریزی و سوپرکروز، مزیت غافلگیری را در یک محیط تاکتیکی برجسته می کند. این جنگنده؛ قابلیت اطمینان و نگهداری بهتری نسبت به هر هواپیمای جنگنده در نیروی هوایی خواهد داشت. این قابلیت، نیروی انسانی کمتری نیز برای تعمیر و نگهداری نیاز دارد.
تاریخچه
جنگنده تاکتیکی پیشرفته در سال 1986 وارد مرحله نمایش و اعتبارسنجی شد. نمونه اولیه هواپیما (YF-22 و YF-23) هر دو اولین پروازهای خود را در اواخر سال 1990 به پایان رساندند. در نهایت مدل YF-22 به عنوان بهترین از بین این دو انتخاب شد. توسعه این جنگنده، در سال 1991 با قراردادهایی که با شرکت های، لاکهید/بوئینگ (فریم هواپیما) و پرت اند ویتنی (موتور) بسته شده بود، آغاز شد.
این برنامه مجوز ورود به تولید اولیه با تعداد محدود را در سال 2001 دریافت کرد. ارزیابی اولیه عملیاتی و آزمایشی توسط مرکز ارزیابی و آزمون عملیاتی نیروی هوایی با موفقیت در سال 2004 تکمیل شد.
مشخصات کلی
عملکرد اصلی: تسلط هوا، جنگنده چند منظوره
پیمانکار: لاکهید-مارتین، بوئینگ
نیروگاه: دو موتور توربوفن پرت اند ویتنی F119-PW-100 با پس سوز و نازل های بردار رانش دو بعدی
رانش: کلاس 35000 پوندی (هر موتور)
ابعاد بال ها: 44 فوت، 6 اینچ (13.6 متر)
طول: 62 فوت، 1 اینچ (18.9 متر)
ارتفاع: 16 فوت، 8 اینچ (5.1 متر)
وزن: 43340 پوند (19700 کیلوگرم)
حداکثر وزن برخاست: 83500 پوند (38000 کیلوگرم)
ظرفیت سوخت: داخلی: 18000 پوند (8200 کیلوگرم)؛ با 2 مخزن سوخت بال خارجی: 26000 پوند (11900 کیلوگرم)
محموله: همانند بارگیری تسلیحات هوا به هوا یا هوا به زمین، با یا بدون دو مخزن سوخت بال خارجی.
سرعت: کلاس دو ماخ با قابلیت سوپرکروز
برد: بیش از 1850 مایل برد با دو مخزن سوخت بال خارجی (1600 مایل دریایی)
سقف: بالای 50000 فوت (15 کیلومتر)
تسلیحات: یک توپ 20 میلی متری M61A2 با 480 گلوله، محفظه های جانبی داخلی تسلیحات دو موشک هوا به هوای فروسرخ AIM-9 (جستجوی گرما) و جایگاه های اصلی داخلی تسلیحات، 6 عدد محموله هوا به هدایت رادار AIM-120. موشک های هوا به هوا یا دو موشک 1000 پوندی مدل GBU-32 JDAMو دو موشک از نوع هوا به هوای هدایت شونده AIM-120 (بارگیری هوا به زمین)
خدمه: یک نفر
قیمت واحد: 143 میلیون دلار
قابلیت عملیاتی اولیه: دسامبر 2005
موجودی: تعداکل 183
مقالات مرتبط