نوع جدیدی از شرایط آب و هوایی مشاهده شده است که عمدتاً در یک نقطه خاص از جهان وجود دارد: استخرهای فشرده، کم حرکت و سرشار از رطوبت. محققان این دریاچه‌ها را «دریاچه‌های جوی» می‌نامند.
این نوع طوفان منحصر به فرد در غرب اقیانوس هند رخ می دهد و به سمت آفریقا حرکت می کند. برخلاف اکثر طوفان‌ها - که توسط یک گرداب ایجاد می‌شوند - دریاچه‌ها توسط غلظت بخار آب تولید می‌شوند که به اندازه کافی متراکم هستند که باران تولید کنند.
این دریاچه‌های جوی شبیه رودخانه‌های جوی، نوارهای باریکی از رطوبت متراکم هستند. با این حال، نوع جدید پدیده هواشناسی کوچک‌تر است، کندتر حرکت می‌کند و خود را از سیستم آب و هوایی که آن را ایجاد می‌کند جدا می‌کند.
چکیده‌ای درباره این تحقیق که در نشست پاییز 2021 اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا ارائه شد، توضیح می‌دهد: «این اجسام بخار گاهی بر فراز سواحل شرق آفریقا به سمت غرب حرکت می‌کنند و باران را به آن منطقه نیمه‌خشک می‌آورند».
برخلاف «رودخانه‌های جوی» بخار باران‌زا، که در یک لحظه از منبع به خط ساحلی به هم پیوسته‌اند، ما این توده‌های آبی منفصل و در حال حرکت را «دریاچه‌های جوی» می‌نامیم.
این دریاچه‌های جوی که مانند مناطق استوایی که سرعت باد اغلب بسیار کم یا ناچیز است، وجود دارند، عجله ندارند. در تجزیه و تحلیل داده های هواشناسی پنج ساله، طولانی ترین طوفان در مجموع به مدت 27 روز در هوا باقی ماند.
در طی پنج سال، 17 دریاچه جوی با طول عمر بیش از شش روز، در فاصله 10 درجه از خط استوا کشف شد. به نظر می رسد که این دریاچه ها می توانند در مناطق دیگر نیز اتفاق بیفتند، جایی که گاهی اوقات به طوفان های استوایی تبدیل می شوند.
در حال حاضر تیمی برای انجام یک مطالعه کامل در مورد این پدیده گرد هم آمده است. یکی از سؤالاتی که محققان به آن توجه خواهند کرد این است که چرا دریاچه های جوی خود را از الگوهای رودخانه-دریاچه ای که از آنها تشکیل می دهند جدا می کنند - احتمالاً به دلیل الگوهای کلی باد جوی یا شاید به دلیل بادهای خودکششی است که در داخل تولید می شود.
برایان مپس، دانشمند جوی از دانشگاه میامی، یکی از محققان، می‌گوید: «بادهایی که این چیزها را به خشکی می‌برند، چنان وسوسه‌انگیز و با ظرافت نزدیک به صفر [سرعت باد] هستند که همه چیز می‌تواند بر آنها تأثیر بگذارد».
در آن زمان است که باید بدانید، آیا آنها خود رانده می شوند یا توسط برخی الگوهای باد در مقیاس بسیار بزرگتر هدایت می شوند که ممکن است با تغییرات آب و هوایی تغییر کنند."
زاویه تغییر اقلیم یک زاویه مهم است، زیرا اگر افزایش دما به هر طریقی بر شکل‌گیری و حرکت دریاچه‌های جوی تأثیر بگذارد، می‌تواند بر بارندگی‌هایی که به سواحل شرقی آفریقا می‌رسد - جایی که شدیداً به آن نیاز است - تأثیر بگذارد.
به گفته Mapes، اگر تمام آب دریاچه‌های جوی به ارزش یک سال به یکباره مایع شود، گودالی به عمق چند سانتی‌متر اما عرض یک کیلومتر (0.62 مایل) ایجاد می‌کند. این میزان بارندگی قابل توجهی است.
گام بعدی جمع آوری داده های بیشتر، از جمله خوانش های محلی تر و دقیق تر است. به گفته Mapes، این بخشی از جهان است که در آن باران و بخار آب به‌جای روز به روز، ماه به ماه مورد مطالعه قرار می‌گیرد، و شاید به همین دلیل باشد که این دریاچه‌ها تا این لحظه از قلم افتاده‌اند.
Mapes می‌گوید: «این مکانی است که به طور متوسط خشک است، بنابراین وقتی این [دریاچه‌های جوی] اتفاق می‌افتد، مطمئناً بسیار تأثیرگذار هستند».
"من مشتاقانه منتظر دانش محلی بیشتر در مورد آنها هستم، در این منطقه با تاریخ دریایی ارجمند و جذاب، جایی که ملوانان ناظر کلمه موسمی را برای الگوهای باد ابداع کردند و مطمئناً متوجه این طوفان های بارانی گاه و بیگاه نیز شده اند."
این تحقیق در نشست پاییز 2021 اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا ارائه شده است.
های فن تک از شما دعوت می کند نظرات خود را در مورد این مقاله به اشتراک بگذارید