تصور کنید احساس افسردگی می کنید و با اسپری بینی در عرض 20 دقیقه این حس رفع میشود. شاید عجیب باشد اما در آینده نزدیک شدنی ست.
داروی مغزی تزریق شده از طریق بینی می تواند به درمان افسردگی در 20 دقیقه کمک کند، و این امر یک قدم به درمان های فناوری نانو مهندسان پزشکی را نزدیکتر میکند. به لطف محققان ژاپنی که به طور قابل توجهی یک داروی ضد افسردگی مغزی مؤثر تزریق شده توسط بینی را تقویت کرده‌اند، چنین چیزی ممکن است در آینده نزدیک اتفاق بیفتد. تحقیقات اخیر مفهوم جدیدی را برای سیستم های دارورسانی ایجاد کرده است و راه حلی فناورانه را توصیف می کند که می تواند پیامدهای گسترده ای برای تحقیقات عصبی-دارویی داشته باشد.
اما، مهمتر از همه، مشاهده شد که در عرض 20 دقیقه این دارو اثر می گذارد. و این امر راه را بر روی روش‌های آینده‌نگر تحویل مغز، از جمله نانوبیوتکنولوژی ، علاوه بر مهندسی ژنتیک (البته برای بزرگسالان) باز میکند.
غلبه بر چالش های داروهای ضد افسردگی مغز
به لطف موانع سرسختی مانند جذب سیستمیک، تخریب سریع دارو، حمل و نقل آکسونی، و افراط نسبتاً تهاجمی که اغلب توسط تکنیک‌های مرسوم مورد نیاز است، وارد کردن دارو به مغز برای درمان بیماری‌ها از لحاظ تاریخی برای دانشمندان یک افق چالش‌برانگیز باقی مانده است.
بنابراین محققان ژاپنی برای تقویت این روش و موثر ساختن آن به اندازه سایر تکنیک‌های تحویل دارو، تلاش کردند تا دارورسانی به مغز را افزایش دهند. این کار با افزودن توالی هایی برای افزایش نفوذپذیری سلول، علاوه بر توانایی جلوگیری از تخریب، به یک داروی ضد افسردگی به نام "پپتید شبه گلوکاگون 2" با تمام سختی ها مورد آزمایش قرار گرفت.
روش‌های امروزی تزریق مستقیم داروها به مغز، که به عنوان تجویز داخل بطنی مغزی (ICV) شناخته میشود، کاملاً تهاجمی هستند. روش‌های جایگزین، از جمله تجویز داخل بینی، با مشکلاتی مواجه شدند که ارزش آنها را کاهش داد، از جمله نفوذپذیری ناکارآمد سلول. و حتی زمانی که دارو به مغز رسیده و به درون نورون‌ها نفوذ میکند، توانایی آنها برای تأثیرگذاری بر مغز اغلب کاهش می‌یابد به دلیل کاهش سریع قدرت دارو، علاوه بر انتقال آکسونی آهسته.
داروی اصلاح شده در عرض 20 دقیقه اثربخشی خود را نشان داد
تیم تحقیقاتی مجموعه ای از محققان ژاپنی تحت رهبری پروفسور چیکاماسا یاماشیتا از دانشگاه علوم توکیو است. تیم با ادغام تلاش ها و منابع، سرانجام موفق شد پپتید-2 شبه گلوکاگون (GLP-2) را در مدل افسردگی موش تجویز کند. با توجه به مطالعه اخیر، تغییراتی که در این دارو انجام شد، به آن اجازه داد سریع‌تر حرکت کند بدون اینکه تخریب شود، در حالی که همچنان همان اثرات درمانی ICV را نشان می‌دهد.
تیم دانشمندان با GLP-2 کار کردند که یک نوروپپتید شناخته شده برای نشان دادن اثرات درمانی حتی در افسردگی مقاوم به درمان است. از آنجایی که بسیاری از داروهایی که به سرعت وارد بدن می شوند کارایی خود را در اثر تخریب اندوزومی در سلول های زنده از دست می دهند، تیمی از ژاپن تصمیم گرفتند یک توالی مشتق از پپتید را به GLP-2 اضافه کنند که به عنوان دنباله تسریع کننده نفوذ (PAS) شناخته می شود.
این توالی دارو را قادر می سازد تا برای مدت طولانی تری از تخریب جلوگیری کند. دانشمندان همچنین توانایی این دارو را در ضربه زدن به اپیتلیوم تنفسی و سایر سطوح داخل بدن ارتقا دادند که نفوذ آنها می تواند اثربخشی را کاهش دهد. و آنها دریافتند که داروی اصلاح شده از نظر درمانی در مدل افسردگی موش در عرض 20 دقیقه، قابل مقایسه با تجویز ICV است.
در حالی که این یک دستاورد بزرگ در داروهای ضد افسردگی تزریق شده از طریق بینی میباشد، گامی به سوی آینده نانوبیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک نیز است.
های فن تک از شما دعوت می کند نظرات خود را در مورد این مقاله به اشتراک بگذارید