در جهان سفیدپوش قطب جنوب، آخرین رنگی که می توانید در افق ببینید قرمز است!
محققان در سال 1911 طی یک سفر اکتشافی به قطب جنوب متوجه یک یخچال طبیعی شدند که از دهانه پوشیده از یخ آن خون جاری بود. دیدن این صحنه برای دانشمندان شوکه کننده بود. حدود یک دهه طول کشید تا دانشمندان به علت اصلی ایجاد آب دهان زرشکی معروف به Blood Falls پی ببرند.
تیم بعدی محققان متشکل از دانشمندان آمریکایی در سال 2006، اواسط و اواخر نوامبر 2018 از دهانه یخچال طبیعی تیلور نمونه برداری کردند. نتایج ارزیابی این نمونه توانست مقصر اصلی این اتفاق را به دام بیاندازد.
البته با وجود آن که هنوز ساختار کانی های موجود در این یخچال طبیعی بررسی نشد اما، مطالعه بر روی میکروب های موجود در این آبشار خون حقایق شگفت انگیزی را به محققان نشان داد. این حقایق می توانند تا حدودی رنگ قرمز این آبشار را توجیه کنند.
کن لیوی، دانشمند مواد از دانشگاه جان هاپکینز، می گوید: «به محض اینکه به تصاویر میکروسکوپ نگاه کردم، متوجه نانوکره های کوچک شدم که غنی از آهن هستند. ذرات ریز از میکروب های باستانی می آیند و حدود یک صدم اندازه گلبول های قرمز خون انسان هستند. آبهای ذوب شده یخچال تیلور از این میکروب ها پر هستند. نام تیلور به احترام دانشمند بریتانیایی توماس گریفیث تیلور که اولین بار در سفر 1910 تا 1913 خود موفق به کشف این آبشار خون شده بود، بر روی این یخچال طبیعی گذاشته شد.
نانوکره‌ها علاوه بر آهن، حاوی مقادیری از عناصر سیلیکون، کلسیم، آلومینیوم و سدیم هستند. آب شور یخچال ترکیبی از این عناصر را دارد که هنگام خروج از دهانه یخچال با اکسیژن هوا، نور خورشید و گرما وارد واکنش شیمیایی می شود و رنگ آن به صورت قرمز در می آید.
لیوی در ادامه توضیح داد: «برای تشکیل یک ماده معدنی، باید اتم ها در یک ساختار بسیار خاص کریستالی قرار گیرند. این نانو کره ها کریستال نیستند بنابراین، روش هایی که برای بررسی جامدات مرسوم است نتوانست آن ها را شناسایی کند.»
یخچال طبیعی تیلور در قطب جنوب در زیر انبوه لایه های یخی خود میزبان میلیون ها میکروب باستانی است که قدمت آن ها به هزاران بیا حتی میلیون سال قبل بر می گردد. بنابراین، می تواند فرصت خوبی برای مطالعه زیست شناسانی خواهد بود که به دنبال اشکال حیات پنهان در سیارات دیگر هستند.
یافته‌های جدید نشان می‌دهد که اگر ربات‌هایی مانند مریخ‌نورد تجهیزات مناسبی در عرشه نداشته باشند، ممکن است نتوانند تمام شکل‌های حیات موجود در زیر اجسام یخی یک سیاره را شناسایی کنند. به عنوان مثال، تجهیزات طیف‌سنجی مورد استفاده برای شناسایی نانوکره‌ها در مطالعه کنونی، نمی‌توانند به قطب جنوب برده شوند. در عوض، دانشمندان مجبور بودند نمونه‌های جمع آوری شده را به آزمایشگاه‌های کشورهای دیگر بفرستند.
این یافته‌ها می تواند فرضیه قبلی دانشمندان را تقویت کند. نتایج نشان داد که فناوری های فعلی همیشه نمی تواند علائم حیات را تشخیص دهد. به همین علت دانشمندان تا این لحظه موفق به کشف علائم حیات در مریخ نشدند.