این جالب ترین داستان منشا حیات در زمین تا کنون می باشد. تیمی از دانشمندان اخیراً مقاله ای منتشر کرده اند که نشان می دهد حیات روی زمین نتیجه چیزی است که می توان آن را با دقت به عنوان تله پورت کیهانی توصیف کرد. برای آگاهی بیشتر از این نظریه مطرح شده تا پایان مطلب با های فن تک همراه شوید.
بشر مدت‌هاست که به دنبال نفوذ به رمز و راز چگونگی پیدایش حیات در سیاره ما بوده است. اما اگر تنها دلیلی که در حال حاضر اینجا هستیم این باشد که کیهان فریب می دهد، چه؟
اگر منشأ حیات را در طلوع زیست شناسی روی زمین ردیابی کنیم، متوجه می شویم که ما نیز از همان مبدایی که اجدادمان برخاسته بودند برگشته ایم. با این حال، قبل از اینکه راه خود را از گذشته بیرون بیاورد و به آینده برسد، باید اجزای سازنده اصلی حیات وجود داشته بود. بنابراین سؤال این است: اسیدهای آمینه چگونه روی زمین قرار گرفتند؟ طبق گفته تیم تحقیقاتی که شامل دانشمندانی از موسسه ماکس پلانک و دانشگاه فردریش شیلرینا بود، داستان منشأ ما در واقع در فضا آغاز شد.
طبق مقاله تحقیقاتی تیم تحقیقاتی:
در اینجا به طور تجربی ثابت می کنیم که تراکم اتم های کربن روی سطح ذرات جامد سرد (غبار کیهانی) منجر به تشکیل مونومرهای پلی گلیسین ایزومر یا مولکول های آمینوکتن که مولکول‌هایی هستند که در فضای خارجی زمین قرار دارند. به عبارت دیگر: محققان به طور تجربی آمینو اسیدهای پیچیده ای را در یک محیط فضا مانند تشکیل دادند. این کار بسیار مهمی است زیرا مدت‌ها تصور می‌شد که حیات تنها به دلیل نزدیکی آن به خورشید روی زمین می‌تواند شکل بگیرد.
این تحقیق جدید لزوماً آن نظریه را تغییر نمی دهد. واضح است که زندگی در سیاره ما به دلیل امکانات منحصر به فرد آن رشد می کند. اما اگر اجزای سازنده حیات، اسیدهای آمینه، بتوانند به زنجیره های پیچیده در فضای خالی تبدیل شوند، این امکان وجود دارد که جهان عملاً مملو از پتانسیل حیات باشد.
با این حال، تشکیل آن بلوک های ساختمانی در دماهای سرد کار آسانی نیست. ابتدا، شما باید مرزهای شیمی را با طراحی آمینو اسیدهایی که می توانند در یک الگوی بی آب تشکیل شوند، کنار بگذارید. سپس باید قوانین فیزیک را پشت سر بگذارید تا بر چیزی که اساساً یک مانع غیرقابل عبور است غلبه کنید. اصل مشکل اینجاست که مولکول ها در دماهای بالاتر انرژی حرارتی بیشتری دارند. به همین دلیل است که موتورهای احتراقی کار می کنند. اینجا روی زمین، به اندازه‌ای گرم است که اتم‌ها از انرژی حرارتی برای غلبه بر موانع انرژی برای تشکیل اسیدهای آمینه استفاده کنند. اما آنجا در فضا؟ سرد است و مولکول ها تنبل هستند. آنها انرژی کافی برای بالا رفتن از سد انرژی را ندارند.
برای غلبه بر این، محققان به سادگی بر تمایل طبیعی جهان برای تقلب تکیه کردند. یعنی به جای دادن انرژی بیشتر به اتم ها، جهان آنها را از سد یا دیوار عبور می دهد و وانمود می کند که هرگز اتفاقی نیفتاده است. این یک فرآیند کوانتومی حواس پرت معروف به نام "تونل زنی" است. همانطور که کاترینا کرامر از Chemistry World توضیح می دهد:
تونل زنی در واقع یک کلمه وحشتناک برای استفاده است، زیرا این اصطلاح تصاویری از یک ذره را به ذهن یادآوری می کند که راه خود را از طریق دیوار جست و جو می کند. اما هیچ سوراخ، تونل یا هر نوع دهانه دیگری وجود ندارد.
در عوض، ما باید از همان واحد پولی استفاده کنیم که حوزه مکانیک کوانتومی به آن می پردازد: احتمال وجود یک ذره را می توان به عنوان یک موج نوسانی توصیف کرد که دامنه آن نشان دهنده احتمال حضور آن ذره در یک مکان خاص است. هنگام برخورد ذره با مانع، این موج به طور ناگهانی به پایان نمی رسد. در عوض، در داخل و در سمت دور مانع ادامه می یابد، البته با دامنه کمتر.
شکل 2 رفتار موج مانند یک ذره فقط زمانی که مانعی جلوی آن قرار گیرد متوقف نمی شود. حتی اگر انرژی کافی برای غلبه بر مانع را ندارد، احتمال می‌گوید که موج می‌تواند در هر دو طرف باشد.
اساساً، حیات روی زمین وجود دارد، زیرا جهان به ذرات اجازه می‌دهد مانند شخصیت‌های یک دنیای بازی‌های ویدیویی با مدل‌سازی ضعیف، از دیوارها عبور کنند. آمینو اسیدهایی که ما از آنها ساخته شده‌ایم به احتمال زیاد در فضا و در شرایط مضحک شکل گرفته‌اند، قبل از اینکه در نهایت به توده‌های کیهانی ساخته شده از مواد آلی غیرمحتمل تبدیل شوند.
طبق مقاله دانشمندان:
همانطور که در اینجا نشان داده شد، بخشی از این مواد آلی می تواند به شکل پپتید باشد. در مراحل بعدی، چنین گرد و غباری به اجزای سازنده دنباله دارها یا شهاب سنگ ها تبدیل می شود. بنابراین، مواد آلی تشکیل شده می توانستند در طول دوره بمباران سنگین به زمین اولیه تحویل داده شوند. تونل زنی کوانتومی ممکن است شبیه چیزی باشد که دانشمندان وقتی نمی توانند اتفاقی را که رخ داده است، بسازند، اما در واقع پدیده ای است که آنها کاملاً با آن آشنا هستند. برای مثال، خورشید فقط به این دلیل می درخشد که ذرات تصادفی کافی از موانع انرژی خود عبور می کنند تا واکنش های شیمیایی لازم برای حفظ سوختن آن را ایجاد کنند. حیات یا حداقل اجزای سازنده آن، ممکن است آنطور که قبلاً فکر می کردیم نادر نباشد. با این حال، متأسفانه از نظر دانشمندان، به نظر می رسد که سیاراتی که می توانند حیات را پشتیبانی کنند، وجود دارند.