هواپیمای فضایی Virgin Galactic موفق شد دانشمندان ناسا را برای انجام تحقیقات زیر مداری به لبه فضا ببرد.
پنجشنبه اخیر هواپیمای فضایی دو مرحله ای ویرجین گالاکتیک موفق شد آلن استرن دانشمند سیاره‌شناس و کلی جراردی محقق را برای اولین بار به لبه فضا ببرد. هواپیمای ویرجین گالاکتیک یک هواپیمای فضایی دو مرحله‌ای است که مخصوص پروازهای تجاری - فضایی طراحی شده است. مرحله اول هواپیمای WhiteKnightTwo است که یک هواپیمای بال ثابت محسوب می شود. این هواپیما، فضاپیمای کوچک SpaceShipTwo را تا ارتفاع 50 مایلی (80 کیلومتری) حمل می‌کند. سپس در مرحله دوم، فضاپیما SpaceShipTwo با استفاده از موشک‌های خود به فضا پرتاب می‌شود و مسافران را به مدار زیرمداری می‌رساند.
شرکت سازنده ویرجین گالاکتیک، هواپیمای فضایی خود را یک نوعی از یک "Spaceplane"می داند. منظور از آن، هواپیماهایی است که قادرند پروازهای فضایی انجام دهند. این هواپیمای فضایی اولین بار در سال 2014 آزمایش شد و اولین پرواز تجاری خود را در سال 2023 انجام داد.
پس از فرود آخرین پرواز زیرمداری ویرجین گالاکتیک دانشمندان ناسا آلن استرن و کلی جراردی پیام های زیادی از محققان مختلف دریافت کرده بودند که از آنها پرسیده بودند"چگونه می توانم در این ماموریت شرکت کنم؟". ماموریت آنها در واقع به عنوان بخشی از ماموریت کهکشانی 05 بود که توسط هواپیمای فضایی شرکت VSS Unity انجام شد. در این ماموریت، از سفینه فضایی به عنوان یک آزمایشگاه زیرمداری برای انجام تحقیقات علمی در فضا استفاده کردند. این قابلیت به محققان امکان داد تا آزمایش های خود را در محیط های ریزگرانشی انجام دهند.
جراردی در مصاحبه تلفنی که داشت در مورد تجربه سفر فضایی خود گفت:"فکر می کنم پیدا کردن کسی که نخواهد از این فرصت استفاده کند، کار خیلی سختی خواهد بود." این پرواز در کل حدود یک ساعت طول کشید. فضاپیما در این ماموریت به ارتفاع 87 کیلومتری از سطح زمین رسیده بود. در طول این ماموریت، جراردی به عنوان نماینده مرکز بین المللی علوم فضانوردی (IIAS) سه محموله داشت که یکی از آنها حسگری بود که می توانست سطح گلوکز خون را در طول پرواز اندازه گیری می کند. هدف جراردی از اندازه گیری گلوکز این بود که ببیند« آیا پرواز فضایی طولانی مدت باعث ایجاد مقاومت به انسولین می شود یا خیر!»
آلن استرن که به عنوان محقق ارشد مأموریت افق‌های جدید ناسا به پلوتو شناخته می‌شود، برای ارزیابی واکنش محققان در محیط های ریزگرانشی یک گجت هوشمند سلامتی پوشید. علاوه براین، او در طول پرواز زیرمداری یک دوربین با محدوده دید وسیع و ماورابنفش را مورد آزمایش قرار داد. استرن در مورد کار خود گفت: «معمولاً من در یک اتاق کنترل کار می‌کنم و دستوراتی را برای یک روبات ارسال می‌کنم یا گاهی اوقات یک فضانورد را از طریق آزمایشی در [ایستگاه فضایی بین‌المللی] آموزش می دهم. در این ماموریت، من همه این کارها را در کمتر از 200 ثانیه انجام دادم.»
Galactic05 دومین ماموریت تحقیقاتی این شرکت از زمانی است که Virgin Galactic برنامه پرواز فضایی تجاری خود را در تابستان امسال راه اندازی کرد. اولین ماموریت آنGalactic01 بود که در آن سه نفر از نیروی هوایی ایتالیا و شورای تحقیقات ملی ایتالیا حضور داشتند و تحقیقات ریزگرانشی را بر روی هواپیمای فضایی VSS Unity Virgin Galactic انجام داده بودند.
استرن یکی از طرفداران پروازهای زیرمداری برای انجام تحقیقات در محیط های ریزگرانشی بوده است و علاوه براین، در راستای پروژه" فرصت‌های پرواز ناسا " مشغول آموزش فضانوردان در ماموریت های آینده است. تحقیقات زیرمداری از دهه 1950 با وسایل نقلیه موشکی و بالون های ارتفاع بالا انجام می شد. اما خصوصی سازی صنعت فضایی دسترسی به این نوع تحقیقات را برای سایر شرکت ها آسان تر کرده است. استرن در این مورد می گوید: «ما در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که شرکت‌هایی مانند ویرجین به ما این امکان را می دهند تا از این فرصت برای کسب تجربه های جدیدتر استفاده کنیم. مهم ترین ویژگی این نوع پروازهای فضایی، قیمت مقرون به صرفه آن است."
جراردی در مورد احساس خود حین پرواز به لبه فضا گفت: «من حس می کردم که مستقیم به سمت ستاره ها می روم. تجربه لذت بخشی برای من بود.». استرن نیز در هیجان آن لحظات اولیه صعود به فضا شریک بود. او در مورد احساس خود گفت:"بیشتر شبیه به یک تونل به نظر می رسید چون، آسمان تاریک بود و قسمت روشن آسمان که همه ما اینجا می بینیم در حال محو شدن بود.»