تلسکوپ هابل به تازگی موفق شد تصاویری از ستارگان گمشده در کهکشان های دور را ثبت کند.
همه ی ما در مدرسه تا حدودی با ساختار جهان در قالب یک مدل ساده آشنا شدیم. در این مدل آموختیم: سیارات به دور ستاره ها می چرخند و ستاره ها در کهکشان ها در کنار هم قرار می گیرند. حتی شاید به شما گفته اند هزاران کهکشان می توانند در یک خوشه بزرگتر تشکیل یک ابرکهکشان را بدهند.
با این وجود، این قاعده کلی در موارد نادری استثناء هم دارد. ستارگان و یا سیارات سرگردانی وجود دارند که به کهکشان خاصی تعلق ندارند. دانشمندان از تلسکوپ فضایی هابل، برای بررسی بیشتر این ستارگان سرگردان استفاده می کنند. از این ستارگان نور شبح مانندی ساطع می شود. هابل توانست از روی این نور، یکی از این ستاره ها را در خوشه های کهکشانی رصد کند.
ستاره شناسان با سئوالات زیادی در این مطالعه روبرو هستند. به عنوان مثال، آنها نمی دانند چگونه ستارگان گمشده یا سرکش در سراسر یک خوشه کهکشانی پراکنده می شوند؟! آیا خوشه ها مدت ها پس از تشکیل ستارگان سرکش، آنها را به درون خود بلعیده اند یا این که ستارگان از قبل به عنوان خوشه در اطراف آنها وجود داشته اند! برای پاسخ به این سوال، آنها از هابل برای مشاهده نور درون خوشه ای استفاده کردند. نوری که از درون خوشه های کهکشانی دیده می شود، خیلی ضعیف است و مربوط به کهکشان خاصی در درون خوشه نیست.
نتایج مطالعه این محققان به تازگی در مجله نیچر منتشر شد. در این مطالعه، محققان 10 خوشه کهکشانی را بررسی کردند و دریافتند که سطح نور درون خوشه ای در مقایسه با نور کل خوشه ثابت می ماند. بنابراین ممکن است میلیاردها سال سن داشته باشد.
جیمز جی، محقق دانشگاه یونسی در کره جنوبی، گفت: «به عبارت دیگر، این ستارگان در مراحل اولیه تشکیل خوشه سرگردان بودند. این واقعیت یعنی باید مکانیسمی وجود داشته باشد که باعث به وجود آمدن ستاره‌های سرگردان در جهان اولیه شده است و ما هنوز اطلاعات زیادی در مورد آن نداریم. ما دقیقاً نمی دانیم به چه علت آن ها سرگردان هستند. نظریه‌های کنونی نمی‌توانند این نتایج رو توجیه کنند. در زمان تشکیل جهان اولیه مقادیر زیادی از آن ها تولید شده‌اند.»
جی گفت: "یک نظریه برای توضیح این یافته این است: از آنجایی که کهکشان‌های اولیه با کهکشان‌هایی که امروز می‌بینیم بسیار متفاوت هستند، می‌توانستند مستعد رها کردن ستارگان سرگردان باشند. در سال‌های اولیه شکل‌گیری، کهکشان‌ها خیلی کوچک بودند و به‌دلیل گرانش ضعیف تر، ستارگان به راحتی از آن خارج می شدند. مطالعه این ستارگان گمشده می‌تواند به ما در درک ماده تاریک، کمک زیادی کند."
های فن تک از شما دعوت می کند نظرات خود را در مورد این مقاله به اشتراک بگذارید.