مونتاک، ترسناک ترین برنامه سری ارتش ایالات متحده

مونتاوک نام پروژه سری ارتش ایالات متحده در زمینه کنترل ذهن و سفر به زمان است. طرفداران این نظریه معتقد هستند، ارتش سالهای پیش به صورت مخفیانه مشغول انجام این عملیات در پایگاه نظامی متروکه کمپ هیرو بود. برای اطلاعات بیشتر از جزئیات برنامه مونتاک تا پایان مطلب با های فن تک همراه باشید.

همپتون‌ها، با عمارت‌های بزرگ و غرفه‌های کوچک کنار جاده‌ای ممکن است، برای جستجوی یک توطئه دولتی شامل کنترل ذهن، سفر در زمان، آدم‌ربایی کودک، و آزمایش‌های مواد مخدر توهم‌زا؛ مکانی بعید به نظر برسد. اما کمپ هیرو، یک پایگاه نظامی از رده خارج شده واقع در مونتاوک، است که به عقیده بسیاری، زمانی محل آزمایش‌های انسانی و مورد تایید دولت بوده است که با جنایات نازی‌ها در اردوگاه‌های کار اجباری در طول جنگ جهانی دوم، قابل مقایسه است.

در حال حاضر، 755 هکتار (415 هکتار از آن بخشی از یک پایگاه نظامی بود) از زمین های جنگلی به عنوان پارک ایالتی کمپ هیرو محسوب می شوند. این پارک دارای جنگل‌ها، تالاب‌های آب شیرین و مناظر شگفت‌انگیزی از اقیانوس اطلس است. بازدیدکنندگان می‌توانند رانندگی، دوچرخه‌سواری و اسب‌سواری کرده، یا در جاده‌های آسفالت شده پایگاه نظامی سابق آمریکا، قدم بزنند و یا در کنار سازه‌های در حال فروپاشی که با تخته‌ها مهر و موم شده که با هشدارهای «وارد نشوید» پوشیده شده‌اند، پیک نیک برپا کنند.

اگر دوست دارید طبیعت شما جنبه‌های عجیب و غیرعادی داشته باشد، Camp Hero این نیاز شما را برآورده می کند. مانند آدم‌ربایی، آزمایش‌های تله‌پاتی سفر به زمان‌ها و موارد دیگر که بیشتر شبیه به یک نمایش تلویزیونی است تا واقعیت، اشتباه نمی‌کنید: گفته می‌شود که فیلم Stranger Things نت فلیکس از افسانه‌های مختلفی الهام گرفته شده یا کاملاً کپی شده از حوادث این پایگاه متروکه واقع در نوک شرقی لانگ آیلند است.

یکی از شاهدانی که به این پارک در تعطیلات رفته بود، محیط آن را این گونه برای ما توصیف می کند:
من در یکی از روزهای گرم و مرطوب در ماه ژوئن از کمپ هیرو بازدید کردم. کسی غیر از خودم در پارک حضور نداشت. تنها نشانه زندگی در میان مناظر آخرالزمانی، یک کارگر تعمیر و نگهداری پارک بود که کلاهی سخت و جلیقه نارنجی پوشیده بود که هنگام بررسی پارک از کنار من می گذشت. اگرچه این محیط برای من بسیار لذت بخش است اما، در کل زمانی که آن جا بودم احساس می کردم تحت نظر هستم.

گلدان و کلاه فویل حلبی
تئوری‌های توطئه که شامل پروژه‌های دولتی و نظامی مخفیانه می‌شوند، کم نیست، اما کمپ هیرو شهرت خود را تقریباً به طور کامل مدیون پروژه مونتاک است که در سال 1992 توسط Preston B. Nichols و Peter Moon منتشر شد. این کتاب آنچه را که بسیاری از مردم ساکن در مونتاوک یا اطراف آن ممکن است قبلاً مشکوک بوده باشند، تأیید می کند: اینکه پایگاه نظامی قدیمی، زمانی برای انجام یکی از مخوف ترین و مخفیانه ترین پروژه های تحقیقاتی نظامی در تاریخ ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت.

در دهه‌های 70 و 80، نیکولز رهبر جنبش روان‌گردان‌ها بود. او ادعا کرد که ماموران دولتی از تشعشعات الکترومغناطیسی برای انتقال مستقیم ایده‌های خود به سر مردم استفاده می‌کنند. پیروان او، که برخی از آنها هنوز گلدان‌های فلزی جامد را روی سر خود می‌بندند تا امواج مایکروویو را مسدود کنند؛ ادعا می‌کنند که نیکولز قادر به کنترل آب و هوا بود (بنابراین توانایی‌های مشابه دولت را ثابت کرد). نیکولز خودش ادعا می‌کند که در سال 1968 به مونتاک تله‌پورت شده است و می‌گوید که روی برج رادار نیمه خودکار زمینی کمپ هیرو (SAGE) ، کار کرده است.

نیکولز در سوء ظن خود تنها نیست. کریستوفر گارتانو در لانگ آیلند بزرگ شد و سال‌ها عقیده داشت که دولت چیزشومی را زیر کمپ هیرو پنهان می‌کند. او تحقیقات خود را در قالب یک فیلم مستند در سال 2015 با نام Montauk Chronicles منتشر کرد و در بخشی از سریال Dark Files کانال History درباره پروژه Montauk حضور داشت.

گارتانو در سریال Dark Files می‌گوید: «من شروع به شنیدن همه این داستان‌های عجیب و غریب درباره مونتاوک کردم. "خیلی چیزهایی که واقعا غیر عادی به نظر می رسیدند."

اما قبل از اینکه نیکولز و گارتانو را به‌عنوان افراد کلاه‌دار با فویل حلبی (یا قابلمه آشپزی) در نظر بگیرید، مهم است که در نظر داشته باشید که سوابق قابل توجهی وجود دارد که وجود آزمایش‌های نظامی مخفی را تأیید می‌کند: در سال 1932، سرویس بهداشت عمومی پروژه ای را آغاز کرد که آن‌ها Tuskegee می نامیدند؛ این تحقیقات در مورد سفلیس درمان نشده ای بود که از میان 600 مرد سیاه پوست، 399 نفر از آنها مبتلا به این بیماری بودند. روش های درمانی شناخته شده روی این افراد مبتلا تاثیر نداشت. در سال 1953، سیا برنامه 20 ساله ای با نام MK-Ultra خود را آغاز کرد و داروهایی را که برای اهداف بازجویی و کنترل ذهن ساخته شده بودند، روی زندانیان، دانشجویان و بیماران بیمارستان آزمایش کرد.

به عنوان بخشی از عملیات Paperclip پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده به طور چشم گیری دانشمندان نازی را استخدام می کرد. در آن زمان شایعه شده بود که برخی از آنها در پروژه Montauk مشارکت داشته اند. استیو ولک، نویسنده و روزنامه نگار، در Dark Files می گوید: «دلیل علاقه آمریکایی ها به تئوری های توطئه این است که واقعا توطئه ها اتفاق می افتد.»

در جولای 2008، لاشه یک موجود منقاردار و بدون مو در سواحل مونتاوک پیدا شد. این حیوان را در چهار مایلی غرب کمپ هیرو ساحل Ditch Plains، پیدا کردند. روزنامه های محلی حدس می زنند که این حیوان حاصل از آزمایشاتی بود که در مرکز مخفی بیماری های حیوانات دولت انجام شده است. اگرچه اکثر کارشناسان اتفاق نظر دارند که لاشه هیولای پیدا شده مونتاک متعلق به یک راکون می باشد. اما، نتوانستند رابطه ای بین آزمایش‌های حیوانی و پروژه کنترل ذهن برقرار کنند، اما طرفداران پروژه Montauk به هیولای Montauk به عنوان تنها یکی از قطعات این پازل اشاره کرده‌اند.

برج دوار
در مرکز توطئه‌های پیرامون کمپ هیرو، برج رادار SAGE دوران جنگ سرد قرار دارد. این سازه باشکوه زمانی، به عنوان ایستگاه مادر مجموعه ای از برج های راداری کوچکتر در امتداد ساحل شرقی اقیانوس به حساب می آمد. گفته می شود که این شبکه از برج ها در صورت حمله اتمی شوروی، می توانست 30 دقیقه زودتر به دولت ایالات متحده خبر دهد.
گارتانو می‌گوید: « برج رادار در هر 12 ثانیه، می‌چرخد. از چرخش آن، حیواناتی می‌ترسند و مردم دچار سردرد و خواب‌های بد می‌شوند. علاوه بر این موارد، می دانید که تجهیزات الکترونیکی ساکنین آن ناحیه را نیز، خراب می کند.»

از 12 برج مشابهی که زمانی در سراسر کشور پراکنده بودند، کمپ هیرو تنها برج باقی مانده است. این یک مکان تاریخی ملی و یک مکان دیدنی در لانگ آیلند است که به راحتی می توان آن را پیدا کرد. برج بتنی 90 فوتی و ظرف فولادی 40 فوتی آن تا کیلومترها قابل مشاهده است و اگرچه دیگر فعال نیست.

به گفته نظریه پردازان پروژه مونتاوک، آزمایش‌های سادیستی در زیر برج رادار، در آزمایشگاه‌های مخفی که به صورت تونل‌ها به هم متصل شده بودند، انجام شد. گفته می‌شود ارتش هزاران کودک بی خانمان را از خیابان‌ها جمع آوری و در زیر زمین نگهداری می کرد. آن ها را مورد آزار و اذیت قرار می دادند و به عنوان سربازان فوق‌العاده معروف به «پسران مونتاک» به کار می گرفت. دانشمندان ظاهراً با استفاده از فرکانس‌های قدرتمند، به ذهن این کودکان وارد شده و می‌توانستند ذهنشان را کنترل کنند.

چیزهای عجیب
در سر تاسر این پارک تابلوهای علائم خطر قابل مشاهده هستند. همه ساختمان‌های نظامی پراکنده در اطراف کمپ هیرو وضعیت بسیار بدی دارند و شاید خالی از سکنه باشند، اما وجود درپوش‌های منهول و توری‌ها نشان می‌دهد که ساختمان‌ها ممکن است مانند نوک کوه یخ باشند.

اگرچه نقشه‌های رسمی صادر شده توسط دولت چیز دیگری می‌گوید، گارتانو و دیگران، وسواس زیادی برای کشف چیزی دارند که معتقدند هنوز در زیر زمین در کمپ هیرو پنهان است. گارتانو صدها بار پارک را کاوش کرده است، اما هرگز به او اجازه داده نشد که به زیر زمین آن ساختمان برود. او در Dark Files می گوید: «ارتش به صورت رسمی اعلام کرده است که هیچ چیز زیرزمینی وجود ندارد. اما، من واقعاً فکر می کنم چیزی برای پنهان کردن وجود دارد.»

قبل از اینکه کمپ هیرو به یک پارک رسمی تبدیل شود، برایان مینیک و دوستانش توانستند در داخل برج رادار کاوش کنند. آنها اسناد و ورودی های مهر و موم شده ای را کشف کردند، که نشان می دهد زیرساخت های کمپ هیرو بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که مقامات اعتراف می کنند.

مینیک، مقادیر زیادی از غذای سفارش داده شده پایگاه را که متعلق به اواخر دهه 80 می شدند، مدتها پس از ترک مونتاک توسط ارتش، پیدا کرد. طرفداران این نظریه، به عکس‌های مینیک از اتاق‌هایی با دیوارهای رنگ‌آمیزی روشن و کاغذ دیواری‌های طرح‌دار روان‌گردان اشاره می‌کنند که نشان می‌دهد کودکان اسیر، تحت این آزمایشات قرار گرفته‌اند. مینیک در Dark Files می گوید: «چیزهای عجیب و غریب زیادی وجود داشت و مجموع همه آن چیزهای عجیب و غریب قانع کننده است.»

اسلحه و نارنجک
این پایگاه برای اولین بار توسط ارتش ایالات متحده در سال 1942 به عنوان یک ایستگاه دفاعی ساحلی راه اندازی شد. سه باتری اسلحه، دو تا اسلحه 16 اینچی و یکی دو تا اسلحه 6 اینچی در کمپ هیرو برای دفاع از نیویورک در برابر حمله احتمالی کشتی ها و زیردریایی های آلمانی نصب شده بود. باتری های عظیم و بتنی برای تماشای بازدیدکنندگان ممنوع اعلام شده است. به نظر می رسد آنها به محدوده تپه های مربوطه خود، عقب نشینی کرده اند. درختان انگور در حرکت هستند و طبیعت به آرامی آنچه را که در اینجا بدون اجازه آن ساخته شده است، پس می گیرد. کسی کلمات «غریبه کمکم کن» را روی بتن خراشیده است.

ارتش، این پایگاه را در سال 1947 غیرفعال کرد و توپخانه ساحلی آن را حذف کرد. در سال 1951، کمپ هیرو به نیروی هوایی منتقل شد، رادار نصب شد و آموزش توپخانه ضد هوایی آغاز شد. نیروی هوایی تا سال 1982 در کمپ هیرو فعال باقی ماند و در سال 1984، زمین که به دلیل اکوسیستم ها و حیات حیواناتش از نظر زیست محیطی مهم تلقی می شد، به پارک ملی اهدا شد. NPS مالکیت را به دپارتمان پارک های ایالتی نیویورک منتقل کرد و پارک ایالتی کمپ هیرو رسماً در سال 2002 به روی عموم باز شد.

آزمایش‌های احتمالی کنترل ذهن به اندازه کافی ترسناک هستند، اما زمانی که مردم به فضاهایی که زمانی توسط ارتش اشغال شده بود دعوت شوند، با خطرات واقعی رو به رو شدند. در طول سال‌ها، سپاه مهندسین ارتش ایالات متحده تلاش کرده است تا اطمینان حاصل کند که پارک برای بازدیدکنندگان ایمن است، اما با پرداخت هزینه ورودی 8 دلاری، بروشوری به بازدیدکنندگان داده می‌شود که توضیح می‌دهد در صورت برخورد با مهمات منفجر نشده (بمب، مین زمینی، گلوله، نارنجک، و غیره) پارک چه کاری انجام دهند.

علاوه بر این، در آن نوشته شده است که سعی نکنید شیء را لمس کنید، حرکت دهید، در صورت رو به روشدن با اتفاقات غیر عادی، مکان را یادداشت کنید و فوراً آن را به یک مسئول پارک گزارش دهید. با این حال، طبق این بروشور، «مردم در معرض هیچ خطری نیستند. "
شاید بزرگترین خطر برای بازدیدکنندگان مونتاوک؛ کنه ها باشد. علائمی که به کوهنوردان هشدار می دهد که مراقب عنکبوتیان کوچک و خونخوار باشند.