بازگشت رنو5 ، آشنای بازار ایران

شرکت جدیدی به نام لجند اتوموبیلز (Legende Automobiles) که توسط سه علاقه‌مند فرانسوی در لس آنجلس تأسیس شده است، نسخه‌های خودروی رنو ۵ مدل ۱۹۸۰ را با بدنه فیبرکربن و موتور400 اسب بخار باز تولید میکند.

در ابتدا های فن تک نگاهی اجمالی به گذشته‌ی رنو ۵ می اندازد، تا پایان مطلب همراه ما باشید.
رنو 5 توربو که در سال 1980 عرضه شد، به‌عنوان نسخه‌ی تکاملی رنو ۵ جهت شرکت در مسابقات از پنل بدنه آلومینیومی برای کنترل وزن، فضای داخل کابین خاص طراحی‌شده توسط برتون و پیشرانه‌ی وسط بهره می‌برد. این خودرو در ابتدا به‌عنوان مدل مسابقه‌ای توسعه داده شده بود؛ اما حدود ۱۷۰۰ دستگاه از نسخه‌ی جاده‌ای آن با قیمت بسیار بالا به فروش رسید. توربو ۲ در سال ۱۹۸۲ معرفی شد و با توجه به حذف قطعات آلومینیومی و استفاده از پنل‌های فولادی و فضای کابین مشترک با رنو ۵ آلپاین توربو، قیمت کمتری داشت. حدود ۳۲۰۰ نمونه از توربو ۲ در طول سال‌ها ساخته شد.
رنو به طور غیرمنتظره پس از 5 توربو را در سال 2001 منتشر کرد هنگامی که از پیشرانه ۲٫۹ لیتری خورجینی ۶ سیلندر در پشت صندلی‌های جلوی نسل دوم کلیو استفاده کرد. این خودرو قبل از این که پروژه را در سال 2005 متوقف کند، کمی کمتر از 3000 اتومبیل ساخت، و از آن زمان به بعد این مفهوم را بازنگری نکرده است، اگرچه نشانه های طراحی Turbo در برخی از خودروهای مفهومی آن ظاهر شده است.

هاچ‌بک نمادین رنو که چیزی بیش از پروژه‌ی ساده‌ی بازسازی است، از همان جایی شروع می‌کند که رنو ۵ Turbo 2در پایان مسابقات درخشان در رالی متوقف شد؛ بنابراین از نظر منطقی Turbo 3 نامیده می‌شود.
در نگاه اول ، Turbo 3 شبیه به Turbo 2 با تغییرات جزئی در طراحی به نظر می رسد، اما با نگاه دقیق تر نشان می دهد که تقریباً هر جزئیات بیرونی تا حدی تغییر کرده است.
در جلو، هاچ بک دارای چراغ های جلو مربع LED و سپر بازطراحی شده است. دریچه های سوراخ شده در قوس چرخ های عقب مدرن شده اند، در حالی که عقب اسپویلر بزرگ‌تر سقفی، چراغ‌های LED با ظاهر جدید و سپر به‌روزشده دارد که خروجی‌های اگزوز مربعی دوقلو و دیفیوزر هوای دوتکه را در خود جای داده است. این خودرو روی رینگ‌های خاص ۱۶ اینچی جلو و ۱۷ اینچی عقب سوار می‌‌شود.
Legende Automobiles اشاره می کند که بدنه از فیبر کربن ساخته شده است، گسترده‌تر ساختن خودرو به این شرکت اجازه می‌دهد رینگ‌های فوق را (که بزرگ‌تر از رینگ‌های رنو در توربو ۲ هستند) قرار بدهد؛ درحالی‌که هندسه تعلیق آن با رنو ۵ مکسی توربو (5 Maxi Turbo) مشترک است تا در مسابقات بین‌المللی رالی گروه B شرکت کند.

تغییرات بسیار بزرگتری در کابین مشاهده می شود، جایی که Turbo 3 کمی بیشتر از یک طرح دو نفره با مدل قبلی خود به اشتراک گذاشته است. راننده روی یک صندلی اسپرت با یک کمربند پنج نقطه ای نشسته و روبه روی یک فرمان بیضی شکل ، یک مجموعه ابزار دیجیتالی با دو ردیف دکمه و یک کنسول مرکزی ساده با یک جفت دریچه هوا ، یک کابین ذخیره سازی و سه صفحه قرار دارد. در این خودرو به دنبال صفحه‌نمایش لمسی به اندازه عرض داشبورد، سیستم سرگرمی دارای قابلیت سازگاری با الکسا (Alexa) یا نمایشگر هدآپ نباشید.
این شرکت در وب سایت خود توضیح داد: "فناوری به ما چیزهای بسیار خوبی داده است ، اما تجربه لمسی که در رانندگی امروزی جای خالی آن را احساس می‌کنیم، از ما گرفته است."
مشخصات مربوط به پیشرانه در این لحظه مشخص نیست. تنها چیزی که در این مرحله می دانیم این است که قدرت از یک موتور توربوشارژ و وسط نصب می شود که حدود 400 اسب بخار قدرت را از طریق گیربکس دستی به چرخ های عقب می فرستد. به عنوان مثال ، توربو 2 از توربوشارژ 1.4 لیتری چهار سیلندر با قدرت 160 اسب بخار در حالت اولیه استفاده می کرد.

قیمت و در دسترس بودن خودرو منتشر نشده است؛ البته هیچ نشانه‌ای نیست که توربو ۳ ارزان باشد. لجند اتوموبیلز خاطرنشان می‌کند که در طول مراحل توسعه، تمام توصیه‌های مالی را نادیده گرفته و از هیچ هزینه‌ای برای بهبود خودرو دریغ نکرده است.
ما بسیار خوشحال هستیم که سرانجام میراث رنو5 توربو که شایسته آن است ، باز تولید میشود. و خاطرات خوش گذشته رنو سواری را در اذهان عمومی زنده میکند.

شما هم از رنو سواری در سالهای دور چیزی در خاطر دارید؟ برای تعامل بیشتر خاطرات خوش خود را با ما به اشتراک بگذارید.