تحقیقات جدید هشدار می دهد که یک "آخرالزمان اینترنتی" می تواند با طوفان بعدی خورشیدی به زمین برسد، که باعث قطعی اینترنت چندماهه در کل زمین میشود
این مطالعه هشدار می دهد که کابل های اینترنتی زیر آب، که کشورها را به هم متصل می کند ممکن است برای ماه ها آفلاین شود.
خورشید همیشه غبار ذرات مغناطیسی را که به نام باد خورشیدی شناخته می شود، به زمین می باراند. در بیشتر موارد، سپر مغناطیسی سیاره ما این باد الکتریکی را از صدمه واقعی به زمین یا ساکنان آن منع می کند، در عوض این ذرات را به سمت قطب ها تکان می دهد و یک شفق قطبی دلپذیر را به دنبال خود باقی می گذارد.
اما گاهی اوقات، تقریباً هر قرن، آن باد به یک طوفان خورشیدی تمام عیار تبدیل می شود. و همانطور که تحقیقات جدید ارائه شده در کنفرانس ارتباطات داده SIGCOMM 2021 هشدار می دهد، نتایج چنین هوای شدید فضایی می تواند برای شیوه زندگی مدرن ما فاجعه بار باشد.
به گفته سانگیتا عبدو جیوتی- Sangeetha Abdu Jyothi ، استادیار دانشگاه ارواین کالیفرنیا، یک طوفان شدید خورشیدی می تواند جهان را در "آخرالزمان اینترنتی" قرار دهد که بخش بزرگی از جامعه را هفته ها یا ماه ها در حالت آفلاین نگه می دارد
عبدو جیوثی میگوید:« چیزی که مرا به فکر واداشت، این بود که دیدم چقدر دنیا در برابر وقوع یک پاندمی ناآماده بود. هیچ پروتکل موثری برای مقابله با بیماری وجود نداشت و در مورد خاموشی اینترنت نیز همین‌طور است. زیرساخت‌های ما آماده‌ی یک رویداد خورشیدی مهیب نیستند.»
بخشی از مشکل این است که طوفان های شدید خورشیدی (که به آنها پرتاب توده تاج نیز گفته می شود) نسبتاً نادر هستند. بر اساس مقاله عبده جیوتی، دانشمندان احتمال برخورد مستقیم این امواج بزرگ به زمین را بین ۱.۶ تا ۱۲ درصد در هر دهه تخمین می‌زنند.
در تاریخ اخیر، تنها دو طوفان از این دست ثبت شده است - یکی در سال 1859 و دیگری در سال 1921. حادثه قبلی، که به رویداد کارینگتون معروف بود، چنان اختلال ژئومغناطیسی عظیمی ایجاد کرد که سیم‌های تلگراف سوختند و شفق قطبی که معمولا فقط در قطب‌ها قابل رویت است، در بخش استوایی کلمبیا دیده شد. طوفان های کوچکتر همچنین می توانند تاثیر خود را بگذارند. چراکه چنین رویدادی در مارس ۱۹۸۹، کل ناحیه کبِک کانادا را در تاریکی ۹ ساعته فرو برد.
از آن زمان به بعد، تمدن بشری به اینترنت جهانی بیشتر وابسته شده است، پس وقوع یک طوفان خورشیدی میتواند مخرب‌تر باشد؛ هر چند که مطالعه جامعی درباره اثرات آن روی زیرساخت‌های جدید، وجود ندارد.
طبق گزارشات، خبر خوب این است که خطر زیادی اینترنت منطقه‌ای و محلی را تهدید نمی‌کند؛ زیرا کابل‌های فیبر نوری، چندان تحت تاثیر مدارهای القایی ژئومغناطیس قرار نمی‌گیرند.
با این حال، کابل های طولانی اینترنت زیر دریا که قاره ها را به هم متصل می کند داستان متفاوتی دارد. این کابلها برای تقویت سیگنال نوری مجهز به تکرار کننده هستند که در فواصل تقریبی 30 تا 90 مایل (50 تا 150 کیلومتر) فاصله دارند ، این تکرارکننده ها در برابر جریانات مغناطیسی آسیب پذیر هستند و اگر حتی یک تکرارکننده به صورت آفلاین باشد، تمام کابل ها بی فایده خواهند بود.
عبد جیوتی نوشت: اگر کابل های زیر دریایی به اندازه کافی در یک منطقه خاص خراب شوند، کل قاره ها می توانند از یکدیگر جدا شوند. علاوه بر این، کشورهایی که عرض جغرافیایی بالایی دارند - مانند ایالات متحده و انگلستان - بسیار بیشتر از کشورهای دارای عرض جغرافیایی کمتر مستعد آب و هوای خورشیدی هستند. این یعنی احتمالا قطعی اینترنت در چنین کشورهایی زودتر و فراگیرتر خواهد بود. پیش بینی اینکه تعمیر زیرساخت های زیر آبی چقدر طول می کشد دشوار است، اما قطع اینترنت در مقیاس بزرگ در هفته ها یا ماه های امکان پذیر است. که در این میان ، میلیون ها نفر می توانند معیشت خود را از دست بدهند.
تأثیر اقتصادی اختلال اینترنت برای یک روز در ایالات متحده بیش از 7 میلیارد دلار تخمین زده می شود، اگر شبکه برای روزها یا حتی ماهها غیرفعال بماند چه؟
با همه این تفاسیر، اپراتورهای شبکه باید تهدید آب و هوای شدید خورشیدی را جدی بگیرند زیرا، زیرساخت اینترنت جهانی ناگزیر گسترش می یابد. به عنوان نمونه، گذاشتن کابل های بیشتر در عرض های جغرافیایی پایین رهکار خوبی برای مقاوم‌سازی شبکه می باشد.
وی در پایان افزود: «وقتی خورشید طوفان بزرگ بعدی را به سمت ما روانه کند، تا رسیدن آن تنها ۱۳ ساعت فرصت داریم. به امید آنکه برای چنین روزی، آماده باشیم»
های فن تک از شما دعوت می کند نظرات خود را در مورد این مقاله به اشتراک بگذارید.