ذخیره‌سازی داده‌ها در شبکه‌های خانگی یا شبکه‌های محل کار، بخشی از قابلیت‌های کلاد به شمار نمی‌رود فناوری ابری به این معنی نیست که شما یک شبکه‌ی مجهز به چند فضای
ذخیره‌سازی سخت‌افزاری متصل به هم داشته باشید. پردازش ابری را اینگونه در نظر بگیرید که امکان دسترسی به داده‌ها یا برنامه‌های شما از سراسر اینترنت فراهم باشد یا حداقل یک سری داده را با سایر اطلاعات موجود در وب همگا‌م‌سازی کرده باشید. شاید جزو نیازهایتان در کسب و کارهای بزرگ، اطلاعاتی در مورد آن‌سوی اتصال.داشته باشید.
شاید هیچ‌گاه به این موضوع فکر نکنید به‌عنوان یک کاربر شخصی، در طرف دیگر اتصال، چه فرآیندهای عظیم پردازشی در حال انجام هستند. نتیجه‌ی نهایی در نهایت یکسان است. با یک اتصال آنلاین، امکان انجام پردازش‌های ابری از هر کجا و در هر زمان وجود دارد.
اگرچه مفهوم پردازش ابری بیشتر متعلق به قرن ۲۱ است، اما قدمتی زیاد ریشه در زمانی پیش از دهه‌ی ۱۹۵۰ میلادی دارد. ایامی که اتاق‌های سرور بزرگ با رایانه‌های فوق قوی غول‌آسا مشخصه آن بود و این اَبَررایانه‌ها ازطریق اتصال‌هایی که به‌وسیله‌ی ترمینال‌های اشتراکی برقرار می‌شد میان چندین کاربر به اشتراک گذاشته می‌شد .و در خود این اَبَر رایانه‌ها پردازش صورت گرفته انجام می‌شد.(یک کلاد یا ابر، در حقیقت ردیفی گسترده از کامپیوترهایی است که به یکدیگر متصل شده‌اند و به‌عنوان یک اکوسیستم واحد به فعالیت می‌پردازند). ابرها به گونه‌ای پیکربندی می‌شوند تا یک یا چند نوع سرویس خاص (نظیر ذخیره‌ی داده، تحویل محتوا یا اپلیکیشن‌ها) را به گونه‌ای ارائه کنند که کاربران آن یعنی ما و شما بتوانیم از راه دور به این سرویس‌ها دسترسی داشته باشیم. تصور کنید که یک فضای ذخیره‌سازی روی یک سرور اجاره کرده‌اید. اگر این سرور به صورت واحد و بدون هیچ ارتباطی با سایر سرورها وظیفه‌ی نگه‌داری و پردازش داده‌های شما را بر عهده داشته باشد، ممکن است بارها و بارها بنا بر دلایل مختلفی از به‌روزرسانی سیستم‌عامل گرفته تا مشکل سخت‌افزاری با نقصان مواجه شود.
ابرها به‌شکل کلی در یکی از دو دسته‌بندی اصلی زیرساخت یا سرویس قرار می‌گیرند. از منظر زیرساخت، چهار دسته‌بندی متفاوت ابر وجود دارند ابر خصوصی،ابر عمومی، ابر آمیخته (هیبریدی)، ابر اجتماعی.
ابر خصوصی به منظور استفاده‌ی یک واحد یا سازمان ایجاد می‌شود و مختص خدمت‌رسانی به نیازهای همان واحد یا سازمان می‌ماند. البته با وجود این مسئله، ابر همچنان باید در خارج از مؤسسه و در فضای مخصوص دیتاسنتر باقی بماند تا مفهوم ابر به آن گفته شود. مدیریت یک ابر خصوصی می‌تواند به شیوه‌ی داخلی (توسط واحدی که از این ابر استفاده می‌کند) یا توسط شخص یا مرکز ثالث (که ابر را برای واحد مذکور مدیریت خواهد کرد) صورت پذیرد.
ابر عمومی پر واضح است که ابرهای عمومی برای استفاده‌ی عموم افراد دردسترس قرار دارند. از منظر ساختاری، به‌جز در ارائه دسترسی به اشخاصی که امکان استفاده از این سرویس‌ها را دارند، تفاوت خاصی بین ابر خصوصی و عمومی وجود ندارد. یک مثال محبوب از ابر عمومی می‌تواند سرویس شناخته‌شده‌ی دراپ‌باکس باشد.
ابر آمیخته (هیبریدی) زمانی‌که یک ارائه‌کننده‌ی خدمات ابری، هم سرویس عمومی و هم خصوصی ابری ارائه کند، آنچه با آن مواجه هستیم ابر آمیخته نام خواهیم گذاشت. چنین رخدادی برای نمونه زمانی اتفاق می‌افتد که دو ابر جدا از یکدیگر، برای اشتراک عملکردها به یکدیگر بپیوندند یا زمانی‌که یک کمپانی به‌خصوص، به تکامل و گسترش سیستم‌های خود به منظور ارائه‌ی سرویس‌های جدید می‌پردازد.
ابر اجتماعی زمانی‌که یک ابر خصوصی در میان چند واحد یا سازمان به اشتراک گذاشته شود، به یک ابر اجتماعی (کامیونیتی) تبدیل خواهد شد. اگر بخواهیم از زاویه‌ی دیگری به این گزینه بنگریم، ابر اجتماعی در حقیقت یک ابر شبه‌عمومی است که به چند سازمان یا واحد به‌خصوص محدود شده است.
. برخی از کسب و کارها پیاده‌سازی «نرم‌افزار به‌عنوان یک سرویس» (SaaS) را انتخاب کرده‌اند که در این شرایط مشترکان ازطریق اینترنت به خدمات نرم‌افزاری این نوع کمپانی‌ها دسترسی دارند. علاوه بر این خدمات دیگری موسوم به پلتفرم به‌عنوان سرویس (PaaS) وجود دارد که در آن شرکت‌ها می‌توانند اپلیکیشن‌هایی سفارشی برای استفاده در سراسر خود کمپانی تولید کنند.همچنین نباید زیرساخت به‌عنوان یک سروی (IaaS) را فراموش کنیم. جایی که در آن شرکت‌هایی مثل آمازون، مایکروسافت، گوگل و راک‌اسپیس، سرویس‌های زمینه‌ی مورد نیاز برای فعالیت‌های سایر کمپانی‌ها را ارائه می‌دهند.
از جمله شرکت‌های دیگری که از خدمات پایه‌ای شرکت‌های نامبرده استفاده می‌کنند می‌‌توان به نتفلیکس اشاره کرد که سرویس‌هایش را به کاربرانی مثل شما ارائه می‌دهد و خود این کمپانی خود یکی از مشتریان خدمات ابری آمازون است.