جست و جو

واژه نامه ها

واژه معنی
پلیستوسن

پلیستوسن (Pleistocene) یکی از دورهای زمین‌شناسی است که از ۲٫۵ میلیون سال پیش تا ۱۰ هزار سال پیش را پوشش می‌دهد.

انقراض گروه بزرگی از پستانداران و شمار زیادی از گونه‌های پرندگان از اواخر دور پلیستوسن (حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش) آغاز شد و تا دور هولوسین ادامه یافت که شاید دلیل آن پایان عصر یخبندان بوده‌است. ماموت، پستانک‌دندان، ببر خنجردندان، تنبل زمینی، شیاردندان Glyptodon، گوزن ایرلندی و خرس غارنشین از جمله حیوانات منقرض شده در اواخر پلیستوسن بودند. در اوایل این دوره، استفاده از ابزارهای سنگی ساده در آفریقا در بین گونه انسان ماهر، گسترش یافت. گونه انسان خردمند (هوموساپینس)، در اواخر پلیستوسن، در شرق آفریقا تکامل یافت.

کلیک ها - 66
مترادف: Pleistocene