دنیای متاورس: ابزاری قدرتمند برای علم

محققان دانشگاه نوتردام معتقدند فناوری متاورس(واقعیت مجازی) می تواند میزان کارایی دانشمندان را در تحقیقات علمی افزایش دهند.

طبق گزارش ساینس دیلی؛ در سال 2011 شرکت فیسبوک با تغییر نام خود به متا اعلام کرد در حال طراحی وساخت یک دنیای مجازی معروف به "متاورس" است. شرکت معتقد بود به زودی این فناوری در سراسر جهان همه گیر خواهد شد. برخی افراد این فناوری را به عنوان اینترنت نسل آینده تلقی می کردند اما، تعدادی هم با جبهه گیری علیه آن سعی در توقف آن داشتند.

دیگو گومز-زارا، استادیار دپارتمان علوم و مهندسی کامپیوتر دانشگاه نوتردام معتقد است متاورس می تواند نقش مهمی در تحقیقات علمی ایفا کند. نتایج این مطالعه به تازگی در مجله علمی Nature Human Behavior منتشر شد. او فکر می کند دانشمندان باید در تحقیقات خود از این تکنولوژی جدید استفاده کنند اما، در عین حال باید خود را از خطرات احتمالی ناشی از کار در دنیای واقعیت مجازی محافظت کنند.

محیط های مجازی، مزایای واقعی

گومز-زارا به همراه همکارانش پیتر شیفر (استاد گروه فیزیک کاربردی و گروه فیزیک از دانشگاه ییل) و داشون وانگ (استاد دانشکده مهندسی مک کورمیک از دانشگاه نورث وسترن)، متاورس را محیط یک دنیای مجازی می دانند که کاربران می توانند با آن تعامل برقرار کنند و کارهایی انجام دهند که در دنیای واقعی تاثیر گذار باشد.

به گفته این محققان، متاورس می تواند به روش های مختلف روی علم تاثیر مثبت بگذارد. اول: می تواند موانع را از بین ببرد و علم را در دسترس سایرین قرار دهد. روشی که در سال های نه چندان دور از آن استفاده می کردند. مانند کاری که دانشمندان دانشکده داروسازی کالج سلطنتی لندن با ساخت یک دستگاه کپی دیجیتالی انجام دادند. با کمک این ماکت دیجیتال، محققان از سراسر جهان می توانند با هم در مورد نحوه پیشبرد پروژه های تحقیقاتی تعامل داشته باشند. نمونه دیگر مربوط به ساخت یک آزمایشگاه مجازی توسط مرکز CDC ایالات متحده است. این آزمایشگاه به محققان جوان، بخش های مختلف یک آزمایشگاه و اقدامات ضروری هر بخش را آموزش می دهد. بنابراین مزیت دوم این فناوری، بهبود آموزش و یادگیری دانشجویان است.

گومز-زارا در این مورد گفت: «برای دانشجویان بخش جراحی، انجام یک عمل برای اولین بار کار خیلی سختی است. تصور این که با اشتباه خود می توانند جان بیمار را به خطر بیاندازند، استرس زیادی به آنها وارد می کنند. آموزش تجربی در یک محیط مجازی می تواند به جراحان تازه وارد کمک کند عمل جراحی واقعی را با آرامش بیشتری انجام دهند.»

گومز-زارا با تیم تحقیقاتی از آزمایشگاه واقعیت مجازی نوتردام مشغول بررسی تاثیر مثبت این فناوری بر روی جنبه های اجتماعی علم هستند. آنها تأثیرات محیط های آنلاین را بر فرآیندهای تحقیقات مورد ارزیابی قرار دادند. نتایج آنها نشان داد که محیط‌های مجازی می‌توانند به محققان کمک کنند با هم همکاری بهتری داشته باشند. او در ادامه گفت:"از زمان شیوع همه گیری، همه ما از روش کنفرانس های ویدئویی استفاده می کنیم. این روش خیلی کارآمد نیست به خصوص در زمان تیم سازی. اما، واقعیت مجازی می تواند بهتر از تماس ویدئویی عمل کند."

زارا توضیح می‌دهد: «شما کافی است یک کپی از داده یا تصویر داشته باشید. با استفاده از این تصاویر می‌توانید مشابه آنها را در دنیای واقعیت مجازی بازسازی کنید. به عنوان مثال:فرض کنید یک کپی از تصاویر سیاره مریخ را در اختیار دارید. دانشمندان می توانند نمونه مشابه آن را در دنیای متاورس بازسازی کنند و از راه دور با آن تعامل برقرار کنند.»
تا اینجا از فواید Metaverce صحبت کردیم. اما، دنیای واقعیت مجازی می تواند پیامدهای منفی هم با خود به همراه داشته باشد. استفاده از این فناوری به تجهیزات خاصی مانند عینک های واقعیت مجازی و سایر لوازم مرتبط به آن نیاز دارد. پس مراکز تحقیقاتی به بودجه زیادی برای خریداری آن ها نیاز خواهد داشت و همین مسئله می تواند تبدیل به یک نقطه ضعف شود.

مشکل بزرگتری که در این مسیر وجود دارد، مالکیت متاورس است. ما نمی دانیم مالک اصلی واقعیت مجازی کیست؟! اما، برای رعایت حفظ حریم شخصی و حقوق مالکیت معنوی تحقیقات دانشمندان باید یک سری قوانین مشخص تعیین شود. این کار می تواند اعتماد محققان را به خود جلب کند.